Fiskardo

17 september 2011

Morgen willen we de Golf van Patras invaren en daarmee verlaten we de Ionische zee met de alle Ionische eilanden en prachtige plekjes, uitdagende kusten, groene eilanden, mooie baaien, goede ankergronden en zo meer, van de Griekse Ionische archipel. We wilden dat niet doen voordat we ook in Fiskardo op de Noordpunt van het eiland Cefalonia waren geweest. Fiskardo is een van de mooiste plekjes in dit gedeelte van Griekenland en inmiddels kunnen we dat ook bevestigen. Het dorp ligt in een halve cirkel om de baai heen, die daarmee meteen de haven vormt. Geheel beschermd van de NW winden en de swell die daarmee gepaard kan gaan.

We vertrokken vanochtend om 08:30 uur al uit Vathi, want Fiskardo is een populaire plek om naar toe te gaan en het is vandaag zaterdag met mooi weer. Het is maar 14 mijl varen, vrijwel zonder wind. Het grootzeil is wel op en weer neer geweest, maar de voortstuwing kwam weer eens geheel van de motor. We waren er al om half twaalf en er waren nog twee plekken vrij aan de kade. Op de eerste plek was het aan de kade niet diep genoeg voor ons roer, dus verkassen naar een plek voor een ander terras, waar een van de obers klaar stond om met een grote glimlach ons te helpen bij het afmeren. Vanavond gaan we bij hem eten. Fiskardo spreekt tot de verbeelding. Het is ongeveer de enige plaats die niet verwoest werd door de aardbeving van 1953. Alles heeft vrolijke kleuren. Je ligt letterlijk aan de terrassen van de Taveernes waar mensen, zitten te ontbijten, lunchen, dineren of gewoon een glas met elkaar zitten te drinken. Wij hebben ons daar tijdens de warmste uurtjes van de middag ook bij gevoegd en bestelden in de schaduw, in een lounge stoel, een Freddo Capuccino Koffie voor Michiel en een Freddo Espresso voor Jan. Heerlijk zo een ijskoud glas koffie met een rietje. De ober sprak weer Nederlands om dat zijn moeder uit Diemen komt.

De jacht op een paar nieuwe Teva's voor onder de voeten van Jan is gesloten. We hebben de kapotte zool van mijn oude paar geplakt met Sikaflex, waarmee ook de naden in het teak dek gevuld zijn en ze doen het weer best. Jan heeft nu tenminste ook een paar sloffen, waar hij niet van die warme voeten in krijgt. Het kostte hem wel een paar pikzwarte vingers, maar na een uurtje poetsen zijn ook die weer toon baar.

We doen nu drie stappen van de uit de kuip van de PdD naar het tafeltje waar je vanavond met mes en vork en met een servet een mooie Griekse specialiteit gaan opeten.

Jan en Michiel