Lepanto

19 september 2011

Een dag met veel belevenissen en ervaringen. We trekken eerst te voet Patras in. De derde grootste stad van Griekenland en teven een van de grootste veerhavens van Europa. Eerst het belastingkantoor vinden om 29 Euro te betalen voor onze Cruising Permit. We kunnen het niet vinden , maar een voorbijganger begrijpt onze in het Grieks geschreven instructie en weet waar we moetn zijn. Ondertussen zien we wel een groot deel van Patras en dat valt niet tegen. een stad met een ziel en enorm veel verkeer in de vorm van voetgangers, bussen, auto's, scooters, treinen, veerboten, tankauto's en bedenk er nog maar een paar meer. Na het belastingkantoor op het centale plein nemen we tijd en gelegenheid voor een Freddo Café en dat helpt. We hebben het begeerde document, nu de stempels nog. De jonge vrouw van gisteren is er niet meer, maar haar collega, die haar rweelingzuster had kunnen zijn, wel. Ruim drie kwartier in haar office om de Permit met de hand te schrijven, alle gegevens te checken en te double checken, daarna veel (heel veel) stempels en tenslotte haar handtekening. We mogen Griekenland in!

We willen naar Lepanto net aan de andere kant van de straat van Rhíon, die de scheiding vormt tussen de Golf van Patras en de Golf van Corinthië. Hier overheen ligt de langste hangbrug ter wereld, een indrukwekkend bouwwerk van 2252 m lang. Via de VHF krijgen we toestemming om er onderdoor te varen en we maken veel foto's. Aan de andere kant ligt het miniatuur haventje van Navpaktos (in de geschiedenis bekend als Lepanto). Het is piepklein en schepen > 14 m kunnen niet naar binnen. Het afmeren is een avontuur, maar het kan schijbaar wel. We komen binnen in een soort vijver van 4 m diep, waarvan de randen geheel volgelegd zijn met vissersbootjes. Er zijn ook een paar bordessen en één daarvan is helemaal vrij. Anker in het midden van de haven gelegd en achteruit vastgemaakt aan het bordes. Aan de kant is een soort drempel, waardoor we een eerbiedwaardige afstand moeten houden tot de kant. Om aan de kant te komen gebruiken we de dinghy, die ook van pas komt om een tweede anker te leggen. Je weet hier nooit waar de wind wel/niet vandaan kan komen en het weerbericht belooft instabiliteit. Na een uurtje klussen, liggen we goed. We zijn nog steeds het enige jacht in de haven, behalve één groot superjacht dat buiten ten anker ligt. Maar dat duurt kort want dan komt er een tweede schip binnen, onder Nederlandse vlag, de Tempes Fugit uit Hempens, een buurtschap ten Zuiden van Leeuwarden, met een jong echtpaar aan boord. Wij roeien met de dinghy hun lijn voor hen naar de wal. En daar liggen we dan, twee Nederlandse vlaggen in een middeleeuws haventje dat ooit een hoofdrol speelde in de geschiedenis van dit gebied. Lepanto was de plaats waar de Turken zich reorganiseerden en klaar maakten voor de zeeslag van Lepanto, die voor de Turken een een zware nederlaag werd. Vrijwel hun hele vloot van de duizenden schepen en boten werd vernietig en het werd het begin van het einde van de Turkse overheersing in dit gebied.

Voor Jan was het een á ha, belevenis. Toen we binnenvoeren, herkende hij de plaats van een eerdere vakantie met zijn familie in Griekenland. Hij wist zelfs waarom het beeld van de Griekse vrijheidsstrijder bij de haveningang met zijn rug naar Mekka staat.

Morgen verder de Golf van Corinthië in.

Jan en Michiel

 posted @ woensdag 21 september 2011 08:46