Orei, 15 april 2012
Punktueel om 10:00 uur in de morgen staat Jurgo met zij 4-wheel drive aan de kade om ons op te halen. We rijden omhoog door het dorp Taxiarhis en over een paar kilometer zand en modderweg naar de farm. We krijgen eerst een rondleiding.
Katarina en Alexis' vader bouwde een groot deel van de farm zelf. Er komen nergens chemicaliën of kunstmest aan te pas. Alleen de stammen van de vijgen bomen worden wit gekalkt tegen de termieten.
De farm heeft wel stromend water, rechtstreeks uit een bron in de heuvels, maar geen elektriciteit. 's Winters woont alleen Katarina op de farm en de rest woont dan in Athene. Langzaam druppelen ook de andere gasten binnen. Godfather Ioannis, wordt Yanni genoemd, Godmother Danai, Rody, Adonis, Jurgos en zijn echtgenote, dochter van Danai met een meisjes tweeling van 5 jaar. Nano met haar vriend die beiden op een fishfarm werken. En zo nog een aantal mensen, waarvan we de namen alweer vergeten zijn, of misschien nooit hebben geweten.
Het feest begint met het graven van een langwerpige sleuf in de grond, waar het spit over komt te hangen, waaronder de houtskool, die in het naastliggende vuur wordt gemaakt, komt, waarop het lam wordt gebraden. Op een andere stalen bak worden alle overblijvende slachtdelen samen gebonden met de darmen van het lam en daar gaar gemaakt. Ondertussen maken we kennis met een naar anijs smakend drankje dat het midden houdt tussen Ouzo en Grappa. Het is gebrouwen door Yanni zelf uit de organisch geteelde druiven van zijn eigen farm. De glazen worden veel en luidruchtig geheven onder het luidkeels roepen van Yammas!, dat kennelijk, Gezonheid! betekent in het Grieks. Alexis mediteert aan de rand van de vallei waar de boerderij boven ligt. De uitzichten en de natuur zijn adembenemend mooi.
Alexis zet zijn Yammas! af en toe kracht bij door zijn glas in scherven te gooien op de grond. Ondertussen nemen de meesten op hun beurt plaats aan het spit om dit met de hand draaiend te houden. Yanni controleert de kwaliteit van het vlees en is duidelijk de baas in het proces. Vanaf het begin staat een kleine draagbare radio, die steeds van zijn zender af zakt, luidruchtig Griekse muziek ten gehore te brengen.
Dit leidt onvermijdelijkt tot dansen en ons wordt voorgedaan hoe de Sirtaki wordt gedanst en we moeten wel mee doen. Yannis en Danai zijn de meest bedreven dansers, maar ook Alexis en Jurgos laten zich niet onbetuigd.
Ergens in de middag, nadat er ook al veel koffie is gedroken, moeten de handen uit de mouwen, de tafels en stoelen komen van binnen naar buiten en er wordt een lange tafel voor allen gedekt. Het gezelschap is inmiddels in aantal toegenomen tot ca. 20 personen.
Yanni wijdt het vlees met een paar, door ons niet begrepen, Griekse teksten. Het woord "resurrection" valt veelvuldig voor het begin van het diner. Ondertussen is ook de organisch geproduceerde wijn op tafel gekomen. Die komt ook van de farm van Yanni en is voorwaar niet slecht smakend. Het eten wordt verder opgeluisterd met een paar tradities die we in Nederland ook kennen.
Geschilderde Paaseieren en met elkaar tikken wie het langst zijn ei heel kan houden. Vervolgens komt er een gitaar te voorschijn en Yanni en Jurgo zingen terwijl zij zichzelf op de snaren begeleiden. Taarten, koffie, koeken en nog veel meer wijn sluiten het diner af. Eigenlijk wordt het diner helemaal niet afgesloten, maar eindigt toch in een vrolijke chaos van opruimen, uitbuiken, zware gesprekken en ook veel lachen.
Jurgo heeft te veel gedronken en wordt kwaad op het internationale bankwezen in het algemeen, dat volgens hem de schuldige is van het veroorzaken van de crisis in Griekenland. Wij doen er maar het zwijgen toe en Jurgo bekoeld weer.
Nano heeft zich bij het drinken duidelijk ingehouden en brengt ons met haar autootje over de dirt tracks in het land veilig terug naar de haven.
We zijn klaar en op. Om 21:00 vallen we letterlijk in onze kooien en direct in een diepe slaap. De muziek en de ervarigen suizen nog een paar minuten door onze hoofden. De herinnerigen aan deze dag zullen nog vaak bij ons terug komen. Denk maar aan een bioscoop waar je in zit en waar de film op dubbele snelheid en dito geluid wordt afgespeeld. Welterusten en tot morgen!
Michiel en Freek
posted @ dinsdag 17 april 2012 13:00