Ayvalik, Turkije 16 mei 2012
39 gr 18,8 min Noord & 026 gr 41,2 min Oost
Gisteren na de lunch nog flink de handen uit de mouwen gestoken en de boot vaarklaar gemaakt. De grootste uitdaging was het terugpaatsen en weer aansluiten van de navigatie PC aan boord. Het ding was in een beschemende zak in de handbagage mee terug gevlogen. De PC dokter had de zoemende doos, na het vervangen van één van de cards die de communicatie poorten moeten aansturen, weer gezond en werkend verklaard. "The proof of the pudding lies in the eating". Gisteren avond laat deed hij het weer en vanochtend na de menselijke douche beurt op de marina, was het spannend of dat nog steeds zo was. En ..........., zucht van verlichting, hij doet het weer.
Even na achten 's ochtends, walstroom er af, lijnen los en naar de douane kade. Dat liep niet goed af. Lagerwal, stenen kade met om de zeven meter enorme smerige zwarte, van oude traktor banden gemaakte, fenders. Alle fenders straalden de boodschap uit, "Pas de Deux", we zullen je eens lekker verwennen met een paar flinke butsen in je blanke huid, die nadat je bij ons langs bent geweest er nooit meer blank zal uitzien. Kansloos dus. Douane stond er op dat we toch langs de kade kwamen, maar dat was ten ene male onmogelijk. Dan maar zonder uitklaring naar Turkije, want dit wordt alleen maar een enorme schade. We worden uiteindelijk naar de Port Police gestuurd, om daar stempels te halen. Port Police stuurt ons weer terug. wij zeggen weer: "dat doen we niet, want het kan niet". Kortom voettochten heen en weer. Paspoort control wil alle opvarenden in persoon zien. Maar uiteindelijk toch ook weer niet. Het wordt steeds moilijker om te blijven lachen. VHF van de douane doet het niet meer, of de vent die hem bedient weet niet hoe het ding werkt. Iedereen bemoeit zich er mee. Na twee uur en lang lopen, kunnen we dan toch weg. "Port Authority Mytilini, this is S/V Pas de Deux. Do you read me?". "We are now of the quay and ask permission to leave". "Yes Pas de Deux, you are all clear, Have a good sail". "We thank you for your assistance" (maar niet heus). "This S/V Pas de Deux standing by on VHF 12, out!" Om 10:30 zijn we eindelijk onderweg. Het wordt mooi weer in het Zuiden achter ons. Nog veel vlagen tot 23 knopen wind uit het Zuiden. We rollen alleen de Yankee uit en gaan koffie zetten.
In alle opwinding heb ik ook nog per ongeluk de watermaker aan laten staan op de stand schoon spoelen. De inhoud van één van de tanks ligt in zee en onze drinkwatervoorraad is gehalveerd. Maar, we gaan nu eerst koffie zetten. Turkije ligt aan de overkant. Al varend klaart alles op. Zowel het weer als ons humeur wordt steeds beter. Koffie helpt. KitKatje erbij. We zijn klaar voor het avontuur in Turkije. Vreselijke verhalen over inklaren daar, maar in Ayvalik gaat dat soepeler, wordt gezegd. Zo klunzig als in Griekenland kan het haast niet zijn.
Om 14:00 lopen we Ayvalik marina binnen. Wat een verademing. Alles klopt. Twee marineros die ons helpen bij het afmeren. efficiency in het havenkantoor perfect. inklaringsagent zit voor ons klaar. Morgen ochtend om 09:00 nog naar de paspoort controle en morgen voor de lunch zijn jullie weer op pad. Ayvalik ligt niet alleen in een ander land. Turkije is echt een ander land. Geen kapotte wegen en stoepranden. Alles oogt vriendelijk en gastvrij. Iedereen is aan het werk.Terrassen aan het water. Verse ardbeien, pistache noten en kersen worden in stalletjes op de kade verhandeld. Griekenland was leuk, maar toch vaak ook aandoenlijk en zielig. niks daarvan in Turkije. Volgens mij gaan we in dit land nog veel plezier beleven. Even een paar maanden geen Grieken. Harmen en Nel zijn het nu al met me eens.
Michiel
posted @ donderdag 17 mei 2012 14:41