Çanakkale, 18 mei 2012
040; 09,3’ Noord en 026; 24,3’ Oost
Het is blijven regenen en buiten is alles klets nat. Vannacht, kort na
onze aankomst ging het nog even hard waaien uit het Oosten. Volgens de
pilot een zeldzame windrichting in Bozcaada en de haven is naar die kant
geheel open naar zee. We lagen flink te stampen, maar we hadden de boot op
zijn mooring lijn een flink stuk van de kant getrokken en zowel aan BB als
aan SB een zware spring naar de wal. De boot maakte wat bokkesprongen,
maar een snelle inspectie (in de regen) aan dek leerde dat we prima lagen.
Rond middernacht werd het windstil en dat bleef het t/m de ochtend.
Bozcaada is leuk, zelfs als het regent. Vroeger een belangrijke militaire
post voor de ingang van de Dardanellen, maar nu een plek met een
ontluikende toeristen industrie. Weer veel aardige mensen, die
geïnteresseerd zijn in wie je bent, wat je bij hen brengt en ze vertellen
over hun eiland. Een enorm fort waakt hoog boven de haven. We dronken
koffie in een taveerne aan de piepkleine kom voor de lokale visboten. En
om 11:45 maakten we los van de wal om de Hellespont in te varen. In onze
aardrijkskunde les hebben we de naam Dardanellen geleerd, de Engelsen
spreken van de Hellespont en dit smalle vaarwater dat Europa en Klein Azië
van elkaar scheidt is in veel opzichten belangrijk. Het is een van de
drukste vaarwateren van de wereld, en vormt de enigeopen verbinding met de
Zwarte Zee. In 1915 boorden de Turken bij Çanakkale de oppermachtige
Engelse vloot in de grond. De victorie van Ata Turk begon hier en de
Geallieerden vonden in WWI in Gallipoli hun Waterloo en dropen af in een
smerige veldslag die aan beide zijden tezamen meer dan 150.000 soldaten
het leven kostte. De Engelse noemen het de laatste Gentlemen’s War, omdat
beide zijden elkaar kennelijk wel respecteerden, maar het aantal
slachtoffers was er niet minder door. Het water dankt zijn naam Hellespont
aan de legende van Helle en de vliegende ram met de gulden vacht. Zij zat
samen met haar voor het offer bestemde broer Phrixus op de rug van het
ram, keek naar beneden, werd duizelig en viel naar beneden. Zij verdronk
in de Hellespont. Later begonnen de Argonauten onder leiding van Jason hun
zoektocht naar het gulden vlies, dat bewaakt werd door een nimmer slapende
draak.
Met de wind hadden we zowel pech als geluk vandaag. We waren Bozcaada nog
niet goed en wel uit, toen de wind opstak en met 14 knopen recht van voren
kwam. Een hinderlijke golf slag haalde de vaart uit de boot en met alleen
een grootzeil omhoog, wisten we met de motor bij nog net een SOG van 4
knopen te behouden. Bij de Zuidelijke kaap van de Hellespont draaide de
wind van NO naar het Noorden en konden alle zeilen er bij, de motor uit en
bonden we de strijd aan met de immer naar buiten lopende stroom. Het bleef
regenen, maar de zeilwind was prima en vlak naast de zeevaart in het
verkeersscheiding stelsel schoten we prima op. Op het smalste deel van het
water, drie mijl voor Çanakkale nam de stroom toe tot >3 knopen en
begonnen de wolken vervaarlijke vormen en kleuren aan te nemen. Een enorme
onweersbui was van plan om haar lading recht boven ons te lossen. En zo
geschiedde. We hadden alle zeilen keurig op tijd weg. Het weerlichtte
vervaarlijk aan beide oevers. De regen kwam met bakken naar beneden en
wij kropen met nog maar 1,5 knopen SOG in de gemeentelijke jachthaven van
Çanakkale naar binnen. Waar we keurig werden opgevangen door de
havenmeester en we een plekje kregen naast de Princess van Hans en Anne
Lise, die we een paar weken geleden in Methemna (op Lesbos) hadden leren
kennen.
Ondanks alle tegenstroom en tegenwind, waren we, vooral doordat we ook zo
mooi hadden kunnen zeilen met een snelheid die regelmatig >7 knopen door
het water was, toch nog om 18:00 uur op onze bestemming.
Tevreden, weer een doelstelling bereikt. We liggen in de Hellespont! De
maaltijd was een feestmaal. Het biertje er bij een goden drank gelijk.
Nel, Harmen en Michiel
posted @ dinsdag 22 mei 2012 10:13