Tekirdag

25 mei 2012
40 gr 58,5 min Noord en 027 gr 30,9 min Oost

Vanmiddag zijn we in Tekirdag (spreek uit als Tèkierdaa) aangekomen, een vrij grote plaats aan de Noordkust van de Zee van Marmara. Achter een aantal grote pieren voor de grote handelsvaart ligt een klein vissershaventje verscholen. Het centrum van de stad is hier een steenworp vandaan en we liggen langszij de kade tussen twee grote visserschepen in. We liggen hier prima en de locale vissers hielpen on een handje met het manouvreren en afmeren.

Het weer blijft nog immer instabiel. Vandaag merkten we dat toen we goed en wel lagen en een kop zaten te drinken in de kuip. Vrijwel uit het niets kregen we een kortstondige heftige windhoos over ons heen. De zee buiten de haven spatte omhoog en sloeg over de hoge wandelpromenade. De wind draaide op slag van Zuid naar Noord en een enorme windvlaag drukte de PdD schuin tegen de kade, gelukkig op haar stootkussens. We keken elkaar verbaasd aan. na een paar minuten was het over en behalve dat Harmen zijn kop thee in zijn schoot lag, waren er bij ons aan boord geen andere gevolgen. De windvlaag in de haven was waarschijnlijk 50 à 60 knopen, maar alle apparatuur stond al af, dus nauwkeurig weten we het niet. Twee minuten later begon het te regenen. De regen werd allengs plensregen en dat bleef zo de rest van de dag. We lagen naast een visrestaurant, waar van we de uitnodining om 's avonds bij hen Sea-bass te koemn eten niet hebben af geslagen. Het toetje heette Sicak Helva (Tagín Helvesi) , was erg lokaal, dus zoet, en ook erg lekker. Met zijn drieén uit een pannetje. Het ging schoon op, net zo als de Sea-bass.

Onze zeiltocht hierheen was prachtig. We trokken vanochtend al om 08:00 uur het anker omhoog. Dat was vroeg omdat het weerbericht aangaf dat in de tweede helft van de middag de wind naar het NO zou draaien en dat was min of meer de kant waar we heen gingen. De wind bleef Zuid, zon er bij. Ons kwam een vloot van 16 charter zeiljachten tegemoet, kennelijk de vloot die een station krijgt aan de nieuwe kade van Paslimani. Het zeilseizoen is hier ook begonnen. We voeren daarna eerst ruime wind ten W van het eiland Marmara langs (weer uitzicht op de marmer quarries), daarna spinnaker er op (tot groot genoegen van Nel en Harmen, die nog nooit onder een spi gavaren hadden) tot aan de shipping lane naar Istanboel die we met een iets hanteerbaardeer zeilvoering kruisten.

Onze ankerplaats bij Adasi Pasilimani, waar we na ons vertrek uit Erdek naar toe zijn gevaren, krijgt nog een speciale vermelding. We kropen vlak onder de wal, geheel in de luwte van het buurtschap Harmanli. Dinghy opgeblazen en naar de wal, waar we over het eiland wandelden. Het was haasr een sfeer zoals we die alle drie wel kennen van de Nederlandse wadden eilanden. Veel bloemen, groen landschap, nauwelijks wegen, schitterend uitzicht over het water naar de andere eilanden van deze Archipel. Terug aan boord, mooi gekookt en bijn a een uur lang naar de zonsondergang gekeken op de de zacht muziek tonen van Celtic Myst. Als je nog een mooi plekje in Turkije zoekt? Wij hebben er weer een gevonden.

Nel, Harmen, en Michiel