29 & 30 mei 2012
Istanboel is een stad die bruist, leeft en boeit. Het is een van de grootste steden ter wereld en alleen al de oppervlakte is immens groot. Verder is alles groot, weids, veel, overweldigend, soms mooi, vaak ook lelijk, maar nergens hetzelfde. Een stad die in twee wereldelen ligt, met heel veel gezichten. Wij deden met elkaar (een klein stukje van) Istanboel. Zeki Karadeniz en Dien Helsloot hielpen ons op weg, met adviezen waar heen te gaan en hoe daar te komen. Vanuit Yesilköy is het een ritje van hooguit 30 minuten (meestal minder) naar de oude stad. Op dinsdag eerst naar de Blue Mosk, de grootste Moskee, direct naast de Aya Sophia. We werden rondgeleid door een, uitstekend Duits sprekende, voormalige imam uit Oostenrijk. In 30 minuten kregen we een les in de islam, de verbintenissen met het christendom en geschiedenis en werkwijze van deze moskee. Interessant en indrukwekkend. Onze koppen tolden. Eerst koffie op een terras tussen de Blue Mosk en de Aya Sophia in. Daarna de Aya Sophia in. Ziet er uit als een moskee, maar is dat al lang niet meer. Het is nu een museum. Oorspronkelijk gebouwd als een christelijk kerk en helemaal niet als Moskee. Eigenlijk is de Aya Sophia helemaal niet mooi. Bouwkundig is het gebouw wel heel bijzonder. Hier werd voor het eerst de constructie bedacht om grote koepels te bouwen, omhoog te brengen en ook hoog te houden.
Na de Aya Sophia tijd voor een stukje Turks lunchen. Heel vakkundig werden we naar binnen gepraat in het Restaurant Alemdar in de straat naast de Aya Sophia. We kregen een soort Turkse "Stew" heet gestookt in een stenen pot, die voor onze ogen werd stukgeslagen met een lepel, waarna de inhoud in onze borden werd gedaan. Een hele show erbij en ook nog lekker eten, een triootje dat op viool, trommel en een vinger piano alles muzikaal omlijstte. Bij het afrekenen een nieuwe uitnodiging. 's Avonds om 20:00 zouden de Derwishes hun godsdienstige muzikale dans in Alemdar komen doen, gevolgd door een buikdanseres en nog meer muziek en show. En er waren nog plaatsen vrij. We boekten snel een tafel, want als je het zo in je schoot geworpen krijgt, dan ben je suf als je er niet op in gaat.
We hadden nog een paar uurtjes over die we gebruikten om naar de Galata brug te lopen. Dit is de eerste brug over de Golden Hoorn, waar we daags ervoor met de Pas de Deux voor langs waren gevaren. Nu "deden" we de brug te voet. Aan de overkant op de heuvel staat de Galata Toren, oorspronkelijk gebouwd als vuurtoren, later bewakingstoren en tegenwoordig toeristische trekpleister met een fantastisch 360 graden rondom uitzicht over de stad, de Bosporus en de Golden Hoorn. Op tijd terug in Alemdar voor een hap eten en een glas drinken voordat de Derwishes hun oefening begonnen. De dans is eigenlijk een godsdienste oefening waarbij steeds eerbiedig naar elkaar en naar de muziek gegroet wordt. De dansers draaien eindeloos in de rondte, waarbij hun witte gewaden hoepelvormig uitwaaien. Het is een trage dans die begeleid wordt door religieuze muziek, deels instrumentaal, deels gezongen. De overgang naar de buikdanseres bracht ons abrupt in een heel andere muzikale belevening, snelle luide muziek met een heftige buikdans waarbij ze in haar eentje de hele dansvloer gebruikte voor haar sensuele bewegingen in een ritmisch opzwepende dans. Aansluitend nam het personeel van het restaurant de show over met circus achtige acts op omgekeerde wijnglazen, door het restaurant zwierende muzikanten en clowneske imitaties. We hadden geen spijt dat we ons in Alemdar naar binnen hadden laten praten en ons tot hun het bijwonen van hun programma hadden laten overhalen. Terug namen we een taxi die ons in record tijd terug bracht naar Yesilkoey, waar Zeki ons opwachtte in het koffie en thee huis van de visserscoöpertie aan de haven. We hadden hem wel het een en ander te vertellen over deze dag in Istanboel. Zeki had ook geregeld hoe Harmen en Nel morgen op de luchthaven aan de Aziatische kant kunnen komen voor hun vlucht terug naar Nederland.
Maar eerst was het woensdag en we wilden nog een paar dingen zien en doen. Hoog op het lijstje van Nel stond het museum voor moderne kunst "Istanboel Modern". Eersr met de Dolmus taxi naar het Taksim plein om uit te vinden hoe daar de volgende morgen de bus naar de luchthaven te nemen. Daarna te voet afgedaald naar de oever van de Golden Hoorn waar "Istanboel Modern" staat. Nel had gelijk dat dir een prioriteit moest zijn. Het is een heel bijzonder museum. Een van de mooiste belevingen was dat je langs de verschillende kunstwerken liep die werde onderbroken, door grote vensters die uitkijken over bewegend Istanboel en drukte op het water. Op zich een kunstwerk, waar je net zo naar staat te kijken als naar de kunst binnen het museum. Kunst die voor een deel uit video en andere bewegende en geluidproducerende kunstwerken bestaat. een deel van de expositie is permanent een deel wisselend. We waren er een hele ochtend en dat was de tijd die we doorbrachten zeker waard. Van het museum weer de Galat brug over gewandeld en direct ohoog voor een dwaaltocht door de Grand Bazaar. Je ogen vallen uit je kop van verbazing. Het is een aanschakeling van allerlei soorten markten. Veel sieraden, edele metalen, maar ook kleding, snuisterijen, specerijen, bijzondere etenswaren en ook veel toeristische souvenirs, sommige leuk, de meeste goedbedoelde troep. Voor de Grand Bazaar moet je eigenlijk een hele dag (of misschien wel twee dagen) nemen.
We wilden echter ook nog tijd besteden aan het inpakken van de barang van Harmen en Nel, nog samen zitten met Zeki en zijn partner en een laatste avond met z'n drieën op de Pas de Deux beleven. Morgen Reise Tag! Harmen en Nel terug naar huis beladen met verhalen, foto's en indrukken. Jan en Hans naar hier voor nieuwe belevenissen ontdekkingen en de voortzetting van de reis van de Pas de Deux over de "Karadeniz", de Zwarte Zee.
Nel, Harmen en Michiel
posted @ zondag 3 juni 2012 11:15