08:30 uur vetrokken uit Eregli (sprek uit als èreelie)
log van de dag 35.70 NM in 9 uur en 25 minuten
Naar Filyos op 41 gr 33,8' Noord en 033 graden 01,2' Oost
Na het ontbijt in de kuip halen we ons anker op en gaan we eerst langszij aan de brandstofkade. We mogen daar blijven liggen zo lang we maar wensen en we gaan eerst het stadje in. Bij Eregli ligt de grootste staalfabriek van Turkije. Daardoor is het stadje welvarend en dat toont. Alles is schoon en goed onderhouden. We maken een wandeling, laten ons (in het Turks) uitleggen waar de bakker, de groentenboer en de supermatkt zijn en we doen boodschappen. Koffie op een van de terrasjes aan de haven. Verder wordt het een wat suffe dag. . Er is totaal geen wind. Alles gaat vandaag op de motor. De zeilen gaan niet een maal omhoog.
Onze aankomst in Filyos, daarentegen, is een feest. Het halve vissersdorp is uitgelopen. Een van de vissersboten wordt verhaald, om plaaats voor ons aan de kade te maken. De banketbakker staat met Turkse maanzaadbroodjes voor ons in de hand klaar op de kade. De lijnen liggen nog niet vast als we ons eerste broodje al in de mond hebben. Anderen komen met adviezen naar ons toe waar we aan het strand lekker kunnen, eten, drinken, koffie en thee kopen en zo meer. We hebben enorm veel bekijks en iedereen wil met ons praten. Tolken mengen zich ongevraagd in de gesprekken. We lijken het middelpunt van alle gebeurtenissen op die dag. We gaan eerst naar een van de, eerder aanbevolen, terassen voor een koud glas bier. Daarna de stad in, want onze Turkse Lira's raken op. Er is zowaar een ATM, achter het station, dat een enorm emplacement heeft, waar je gewoon overheen kunt wandelen.
Als we terug aan boord zijn, komen ook de belangstellenden weer terug. Het lijkt wel een soort tribune rond de boot. Ze willen alles van ons weten. Sommigen stappen zelfs aan boord, maar daar maken we beleefd maar duidelijk bezwaar tegen. Alles is heel amicaal en spontaan. Hans ontrekt zich aan de discussies boven aan dek, want hij kookt vanavond. Als her eten wordt opgediend, trekt de menigte zich beleefd 200 meter terug, maar als we aan de koffie gaaan, is iedereen weer terug. Het is allemaal heel grappig, voor zowel hen als ons.
We schreven het al eerder. Turkije is een fijn land en elke dag is nieuw.
Michiel, Hans en Jan
posted @ zaterdag 9 juni 2012 10:15