Mersin, 11 juni 2012
vertrek uit Uenye om 09:45
log 27,51 NM 5 uren en 45 minuten
Positie in Mersin 41 gr 07,0' Noord en 037 gr 45,8' Oost
Vandaag varen we een korte afstand naar Mersin.
Het wordt een van de
mooiste zeildagen tot nu toe. Weliswaar tegenwind maar met een kracht van
4 bf voelt de PdD zich volstrekt in haar element. We kruisen rond Kaap
Jason, waar volgens de legende Jason vluchtte voor de Amazones op deze
kust. De Argonauten moesten hollend het strand verlaten voordat de
Amazones hen te grazen konden nemen.
Vandaag niets meer van te zien en met twee lange aandewindse slagen lopen
we de buitenpier van Mersin aan. De hoofdprijs ligt binnen in deze kleine
haven op ons te wachten in de vorm van een Arcadische omgeving. Het is
hier prachtig. Aan de ene kant een grote pier waar we ruim aan kunnen
liggen. Aan de andere kant vele visbootjes die een ligplaats vinden in het
struweel aan de overkant. Die overkant is bezet met enige kleine
ambachtelijk scheepswerfjes, waar nog op geheel traditionele wijze de
houten caiques (visboten) worden gebouwd. Alles op het oog. De planken
worden ter plaatse uit de eikenhouten stammen gezaagd. Veel nieuwbouw,
maar ook renovatie en ondehoud.
We lopen over één van de werven en krijgen
meteen gezelschap van enige werf mensen. We kunnen elkaar helaas niet
verstaan, maar met gebaren maken we duidelijk dat we ernstig onder de
indruk zijn van wat hier gemaakt wordt. Boven langs loopt een soort
provinciale weg, waaraan enige kleine winkels liggen. Langs de weg worden
we aangeroepen door een familie (Opa, Oma, Vader, Moeder en enige
kinderen) die kersen aan het plukken zijn van de bomen die hier gewoon
langs de weg staan. De jongste dochter komt naar ons toe met enige takken,
die nog vol beladen zijn met kersen en biedt ons die devoot aan.
Onmogelijk om dat af te slaan, al was het maar om de blik in de ogen van
het kind.
We maken een foto van de hele familie onder de kersenboom, die
daar op hun beurt weer heel blij mee lijken te zijn. Vervolgens weer het
bekende ritueel bij de bakker, de groentenboer en de Büfe (kleine winkel)
waar ze bier verkopen. Terug aan boord breidt jan de oogst aan plaatselijk
verworven spullen nog uit met een pak met schelpen die hij van een groep
duikers krijgt die hun oogst van de zeebodem naast ons lossen op de kade.
Ze gaan de pan in. Dat stinkt aanvankelijk een uur in de wind, maar met
het deksel erop valt het wel mee. Hans en Jan smikkelen er met smaak van,
inclusief de stukjes krab die er ook bij geleverd werden. Ik sla het
beleefd af en houd mij aan de kersen van het meisje met de lieve ogen.
Wat een mooie plaats hier. Als je ooit naar Noord Turkije gaat? De plaats
heet Mersin.
Michiel, Jan en Hans
posted @ donderdag 14 juni 2012 16:57