Giresun, 12 juni 2012
vertrek uit Mersin om 08:20
log 30,81 NM 6 uren en 40 minuten
Positie in Giresun 40 gr 55,1' Noord en 038 gr 22,7' Oost
Vandaag naar Giresun, waarover zowel de Black Sea Pilot als de Turkey Lonely Planet positief schrijven. Grote stad met een voetbalstadion en er is ook een jachtclub. Weliswaar klein, maar schijnbaar met een eigen steiger, waaraan de enige twee jachten van de club liggen en er is plaats voor een bezoekend jacht. Dat klinkt veelbelovend. We komen aan bij het steigertje, dat kleiner dan klein is. Drie mannen staan heftig gesticulerend op de wal, en maken duidelijk dat we daar met onze kont naar de wal moeten gaan liggen. Van de boten van de jachtclub is niets te zien. Of toch? Midden voor de steiger steekt iets net boven de waterspiegel uit. Het is de top van een mast, maar helemaal overgroeid met algen en wier. We krijgen een veel te dunne lijn toegeworpen die aan een mooring blijkt vast te zitten, maar de lijn zit vol met vishaken en Jan zijn handen worden er mee vast gehaakt aan de lijn. Au!
Aan de masttop blijkt een hele boot vast te zitten en die is gezonken. Beetje gevaarlijk om daar te gaan liggen. De mastpunt wijst vervaarlijk in de richting van onze onze waterlijn aan BB. De mannen houden vol dat we daar moeten gaan liggen. Het wordt een heel gedoe, maar we komen met twee lange springen aan SB en een zware tros van ons zelf op de mooring toch min of meer goed te liggen. Alles stijf doorgehaald en onze boeg kan niet meer naar de gevaarlijke, net boven water uitstekende, masttop komen. Achter liggen we met dubbele lijnen en veel stootkussen op een paar oude autobanden die aan het steigertje hangen. Welcome to the Gerisun Yacht Club. De pilot was duidelijk "Gerisun welcomes visiting yachts"!
De drie mannen heten Mustafa, Ahmed en Jan. Of zij met elkaar de jachtclub vormen blijft onduidelijk. Aardig en behulpzaam zijn ze zeker, maar we willen wel weten of die boot onderwater nu wel/niet een visiting yacht is/was.
We laten de foto van het steigertje in onze Black Sea Pilot zien. Ahaaa! Die boten kennen ze. De middelste ligt naast ons op de bodem van de haven. In een wraak actie in de fik gestoken en daarna gezonken. De linkse is naar Malta gegaan en vaart nu in die streek en de rechtse boot is die van de auteurs van de Black Sea Pilot. We nodigen de mannen uit voor een biertje in de kuip, want ze hebben ons wel erg geholpen en dat gaat nog verder, want we hebben ook dieselolie (mazot) nodig. Dat wordt geregeld en Jan en Ahmed komen terug met 54 liter in hun eigen jerrycans en nog meer koud bier.
Mustafa houdt ondertussen ons gezelschap aan boord,. Hij spreekt goed Engels en dat is logisch, want hij had 35 jaar lang een restaurant in New Jersey. Eigenlijk is het allemaal erg vermakelijk. De kustwacht komt ook nog langs en die willen ons Transitlog en de paspoorten zien. Het gaat gemoedelijk. Later moet ik toch nog naar het bureau, want onze paspoorten moeten worden gekopieerd.
Mustafa, Ahmed en Jan willen ons ook voor een real Turkish Diner uitnodigen, maar dat slaan we beleefd af. Het kan ook te veel worden en dat willen we niet. Bovendien willen we op eigen benen de stad in en boodschappen doen. We vinden een uiterst prettig ogend restaurant met een terras op de 1e verdieping met uitzicht over de haven. Vanavond eten we gewoon een Peppersteak en twee Beef Teriyaki, met een lekker ijsje toe. Nou ja gewoon?
Michiel, Jan en Hans
posted @ vrijdag 15 juni 2012 10:31