We zijn met z'n vieren aan boord

Trabzon, 15 juni 2012

Vertrokken uit Tirebolu om 07:15 uur
log 45,46 NM in 8 uur en 55 minuten
positie in Trabzon: 41 gr 00,1' Noord en 039 gr 40,7' Oost

Vanavond landde Corien, de echtgenote van Hans, precies volgens haar vluchtschema om 19:45 op het vliegveld van Trabzon. Wij zijn nu met zijn vieren en met deze bezetting willen we tot en met onze aankomst in de Ukraine varen. Een beman-/vrouwing van vier, vergt enige aanpassing in de indeling en de leefomstandigheden aan boord. Maar het is eerder gedaan en we hebben tenslotte vier comfortable kooien aan boord. Het blijft uiterst onzeker of we over een paar dagen wel naar Sochi in de Russische Federatie willen e/o kunnen. Vooralsnog is het liggeld van $ 1200 - $ 1400 voor vijf dagen liggen een ontmoediging. Voorts lijkt de kans dat we in de jachthaven mogen liggen klein.

Voor nu vieren we de aankomst van Corien aan boord op een van de dakterras restaurants in Trabzon aan het Meyhan plein in het midden van de stad.

Over de vaardag van Tirebolu naar Trabzon valt weinig wetenswaardigs te vertellen. Weer een dag zonder wind en dus saai. We vertrokken vroeg omdat we geen duidelijk idee hadden hoe we in Trabzon terecht zouden komen. De pilot gaf weliswaar aan dat we aan de kade van de Coastguard zouden kunnen liggen, maar dat is in een militair bewaakt deel van de haven, dus no-go area.. De grote commerciële haven heeft niets waar je een zeiljacht kunt vast maken en de plaatselijke marina is gesloten, is ernstig in verval en weert bezoekende jachten aktief. Het werd een avontuur, waarbij de ene partij in het Engels probeert om de Turken te begrijpen en de andere partij helemaal niet wil begrijpen waarom wij in Trabzon zijn. Uiteindelijk komen we er uit doordat een van de burgers bij de kustwacht goed Engels spreekt en de voorman, die het laden van schroot regelt, iets verder op aan de kade waar we liggen, het goed vindt dat we in het kleinere basin van de grote haven blijven liggen. Uitindelijk is iedereen weer aardig en komen we met elkaar tot een oplossig. Maar we liggen nu in het havengebied (free zone) en we mogen er alleen met z.g. surpasses in en uit. Gedoe, maar het komt goed. Trabzon zelf is leuk, moderne bruisende stad. Een enorm plein in het midden als een soort centre of the universe. Terrassen, turkse thee huizen, restaurants, winkels rondom. We willen ook nog een wasje doen en zoeken de laundry. We hebben wel een adres, maar hoe vindt je dat. Uiteindelijk spreekt Jan gewoon een voorbijgamger aan, drukt hem het papiertje met het adres onder zijn neus en, ja hij weet waar dat is. Hij brengt ons tot in de winkel, legt iets in het Turks uit. De Laundry man begrijpt het en we kunnen morgen om 4 uur ons wasgoed schoon, gedroogd en gevouwen komen ophalen.

We blijven hier niet lang. Daarvoor biedt onze ligpaats toch iets te weinig gerief. Er wordt op minder dan 100 m bij ons vandaan schroot geladen, dat met enorme vrachtwagens en veel stof en vuil, maar bovenal met veel lawaai, wordt gedaan. Het is wel vermeldenswaard dat we niet de enige tijn die in deze trabzon val zijn gelopen. Vlak voor ons ligt een 33 voeter uit Frankrijk, die we al eerder op zee hadden gezien. Een lotgenoot. Het is na de Zwitsers in Konakli Liman al de tweede zeilboot die we zien. We kunnen hun met enige raad bij staan, want wij hebben al een vaag idee wat hier wel en niet kan. Weinig dus. Wij gaan morgen gauw door naar Rize. Corien is aan boord. Onze business hier is gedaan.

Groet van Michiel, Hans en Jan en nu ook met Corien er bij.