Hopa, 18 juni 2012
41 gr 24,4' Noord en 041 gr 25,7' Oost
Zojuist ben ik uit de mallemolen van de uitklaring van Turkije gekomen. Gisteren bij onze aankomst in Hopa kreeg ik uitgebreide instructies (ook een verhaal op zich) hoe we dat moesten doen. Vanochtend eerst stempels halen op ons Transit log bij de havenmeester. Dat kostte twee uur. Doordat ik naar het verkeerde gebouw was gestuurd/gelopen, had ik wel het geluk dat ik van een schijnbaar hoge haven authoriteit (de enige die ik vandaag Engels heb horen spreken) een adjudant met zijn auto mee kreeg. De havenmeester heeft een uur in het transitlog zitten bladeren en ook een vol uur zitten bellen. Daarna was het "no problem" en na een glaasje Turkse thee konden we naar de grenspolitie. Dat ging fout, want de adjudant bracht mij eerst naar de douane. De dienst doende douane ambtenaar zat weer een uur in mijn transitlog te bladeren, totdat de politie mij in de gaten kreeg en duidelijk maakte dat ik eerst met hen mee moest. Daar gingen twee allervriendelijkste politie agenten weer een uur zitten bellen. Ondertussen kreeg ik in de gaten dat ze in dat kantoor Wifi hadden en ik kreeg de code, dus ik kon me bezig houden met de analyse van de weerberichten en de weer situate op lange termijn op mijn androïd telefoon. Toen moest het stempel van de Pas de Deux op hun document, maar dat lag aan boord. Gelukkig was mijn handtekening ook voldoende. Daarna de douane. Eerst weer thee. Maar hij wilde wel mijn stempel zien. Dus in de auto van de adjudant naar de boot. Stempel halen. En "low and behold", de PdD was uitgeklaard. Net terug komt de tankauto met Corien, Jan, Hans en 60 liter mazot (=diesel) aanrijden. We kunnen er weer tegen. Het was vandaag heel slecht weer met veel wind, regen en een gigantische swell buiten de haven. Geen weer om te varen. Niks verloren dus. En nog een mooie rondgang door Hopa gemaakt, dat aanvankelijk niks bezienswaardigs leek te hebben, maar als je twee km langs de kustweg naar het Zuiden liep, lag daar het echte centrum met veel kleine winkeltjes, terrasjes, nauwe straatjes en veel volk op straat. Als afscheid van Turkije kochten we in de plaatselijke patisserie, echt Turks Baklava gebak voor het toetje van vanavond, na het hoofd gerecht dat uit verse zalm bestaat.
Morgen verlaten we de Territoriale wateren van Turkije, naar Georgië, niet een klein beetje spannend, maar wel heel spannend!
Michiel
Ons laatste verslag eindigde met ons vertrek uit de smerige industrie haven van Trabzon. Vandaar voeren we eerst 37,35 NM naar de alleraardigste vissershaven Rize. Een grote havenkom, met langs de oevers tientallen vissershuisjes, keurig onderhouden en goed georganiseerd. In het midden van de haven kun je ankeren. Net toen we het anker aan het klaar maken waren, werd er vanaf een werfje naast de ingang van de haven naar ons gefloten en gebaard, dat we bij hen langszij konden komen. De joviale werfbaas, Sam, was niets te veel om het ons naar de zin te maken. We kregen alles, wal stroom, wifi, thee bij hem op de werf, gebruik van zijn douche en veel vriendschap en gezelligheid. Weer een voorbeeld van de Turkse gastvrijheid, die geen eind lijkt te kennen. We lagen vorstelijk langs zijn eigen visboot en omdat het water van de haven heel schoon was konden met steun van de wal stroom, onze eigen watermaker aan het werk zetten en twee propvolle watertanks maken. Sam was een voorbeeld van een echte Turkse self-made-man. Hij is alles tegelijk. scheepsbouwer, scheepsmotoren onderhoud, visser, houder van een stal vol jonge kalveren direct achter de werf en waarschijnlijk nog een aantal andere bezigheden, die we niet ontdekt hebben. Hij is het voorbeeld van het soort mensen dat het zo leuk maakt om langs deze kust van Turkije te varen, waar je, jammer genoeg, vrijwel geen andere zeilers tegenkomt. Die hebben allemaal ongelijk. De paar zeilers die hier wel varen, weten waarom.
Onze positie in Rize 41 gr 01,9' Noord en 040 gr 31,0' Oost
Voordat we in Hopa konden uitklaren moesten we op zondag 17 juni (de dag waarop het Ned elftal uit het EK, in Oekraïne, werd geknikkerd) nog 49,09 NM naar Hopa. Het werd een rare tocht, waarin we aanvankelijk begonnen met een lekkere NW 3 die ons onder zeil lekker op weg leek te zullen brengen. Niets daarvan. De wind viel weg en kwam die dag niet meer terug. Maar, doordat het de afgelopen dagen ten W van ons steeds hard is blijven waaien, stond er een enorme swell, die zich van West naar Oost over de volle lengte van 650 NM Zwarte Zee kan opbouwen. Een swell die vergelijkbaar is, met wat je ook op de Atlantische Oceaan kan vinden. Golven van 4 meter hoog zijn geen uitzondering. Ze zijn echter wel korter en dus steiler. Zonder wind maakt dat het leven aan boord toch minder gemakkelijk. Onze binnenkomst in Hopa ging heel gemakkelijk, we vonden een mooie plaats helemaal achterin de vissershaven, heerlijk rustig. Totdat op maandag ochtend vroeg zich in Hopa enige honderden grote vrachtwagens met opleggers met drie assen gaan verzamelen. Zij wachten allemaal op de in/uit klaringspapieren van hun agent. De grens met Georgië ligt 12 km verderop. Hopa is de laatste/eerste douanepost bij de grens. De nieuwe snelweg langs de Noordkust van Turkije heeft het maritieme vrachtvervoer vrijwel geheel vervangen. Een prachtig aangelegde weg, maar wel veel vrachtwagens op het haventerrein naast onze boot. Wonderlijk genoeg waren er op maandagavond vlak voor de zonsondergang nog maar een paar van over.
Corien, Hans, Jan en Michiel
posted @ vrijdag 22 juni 2012 13:41