zondag 1 juli 2012, 10:45 uur LT
44 gr 30,1' Noor en 033 gr 36,0' Oost
We liggen sinds dinsdag 26 juni in de Golden Symbol Marina, recht tegenover de voormalige, supergeheime, Russische onderzeeboot basis. We gebruiken deze zeer beschermde ligplaats om een aantal plaatsen te bezoeken, waarbij we over land gaan. Voordat we hier binnen liepen en van ons, na vier dagen op zee, welverdiende diner met mes en vork van een tafellaken met servet, konden genieten, gebeurde er nog het een en ander.
Vanuit Jalta was het prachtig zeilen, weliswaar met wind tegen, maar de PdD vaart goed en hoog aan de wind. Dat was ook zo totdat de wind dusdanig draaide en ook toe nam, dat het de hele dag kruisen zou worden met twee reven en de kliene kotterfok, in een zee, die snel ongemakkelijk werd. Als we bleven zeilen, dan zouden we zeker niet voor donker in Balaclava zijn. We kozen voor motorzeilen, waardoor het comfort niet toe nam, maar onze snelheid over de grond wel. Vanuit Poti hadden we de motor al veel gebruikt en de voorraad brandstof liep op zijn eind. Rekenen, nog eens rekenen, steeds de luwte van de baaien en de winddraaiingen daarin, opzoeken. Zo vonden we de "veilige haven" van Balaclava, die zo verscholen ligt tussen de rotsen, dat je hem nauwelijks kunt verkennen, nog ruim voor de zonsondergang en nog een paar lietr dieselolie in de tank. Zo maakten we de aan onszelf gemaakte belofte, van een drie gangen diner met een hele mooie droge witte (Oekraïnische) Chardonnay, toch waar. 
Tot slot een dansje van Corien en Hans ter bezegeling van onze veilige aankomst.
De volgende woensdag, lagen we lang in bed, sliepen uit, lagen nog langer in bed, gingen allemaal onder de douche en vebaasden ons over de plek waar we terecht waren gekomen. We deden heel weinig. Vooral onze ogen gaven we vandaag de kost. Ukrainian Blondes. Ze bestaan echt en in grote aantallen. Ze zijn allemaal hier, paraderen langs de PdD en zijn zeker de moeite van het bekijken waard. Onze boot is een geliefd decor voor fotoshoots van deze blondes, soms met meerderen tegelijk, soms in bevallige matrozen pakjes, soms in lange zwierige jurken. Het is ons niet gebeurd dat ze ook aan boord wilden (wat bij anderen die ons voorgingen wel dreigde te gebeuren).
Balaclava is het middelpunt van de Oekrainsche, tegenwoordig niet meer Russische, Rivièra. Het doet hier ook denken aan de boulevards van Zandvoort/Scheveningen/Blankenberge als je kijkt naar alle flanerende mensen, acrobaten, artiesten, stalletjes, bars, restaurants, etc., etc. Het is hier ook nostalgia. Waar zie je nog volwassen echtparen klassiek dansen, buiten op de boulevard, op de live gespeelde tonen van "Feelings"? Het is onschuldig, feestelijk, ontroerend en soms zelfs emotioneel, tegelijk.
Voordat wij ons ook in het toeristisch gedruis bewogen, spanden we ons toch nog fysiek nog wat in, door omhoog te klimmen naar de restanten van de torens van het Genuese fort, dat hier in omstreeks 1475 al werd gebouwd bij de ingang van de baai. 
Balaclava is meer dan 2500 jaar oud en wordt al genoemd in Homerus' Oddyssey. Het uitzicht vanaf de top is de beloning voor de klim naar boven. Aan de ene kant, de baai, die enigszins doet denken aan Bonifacio op Corsica, en aan de andere kant, de indrukwekkend hoge rotskusten van de Zwarte Zee. Je kunt je haast geen betere verstopplaats voor grimmige zwarte atoomonderzeeërs voorstellen.
Op 28 juni (donderdag) gingen we terug naar Jalta. Nadat we daar, twee dagen eerder, waren ingeklaard in de Oekraïne, gingen we asap weer weg, omdat er geen behoorlijke ligplaats is. Vandaag huurden we met z'n vieren een taxi voor een hele dag, met een jonge Oekraïner, genaamd Paul, op de bok. 
Hij spreekt redelijk Engels, maar is bovenal een aardig vent. Zijn vrouw is marine biologist en we kijken vanaf de rotsen bij Lista naar beneden, en zien de mossel kwekerij, waar zij momenteel wetenschappelijk onderzoek doet. 
Een paar km verderop, hoog boven ons tegen de rotsen, ligt de Resurrection Church, een Grieks Orthodoxe kerk, op een vooruitstekende rotspunt, met veel goud blinkende koepels er op.
Paul geeft aan dat we er naar toe kunnen en we haarspelden, in zijn oude rammelende Ford, naar boven. Zowel de kerk als het uitzicht zijn adembenemend, alleen al vanwege de uitzonderlijke ligging.
We rijden door naar het Vorontsky Palace, het verblijf van de Romanovs op de Krim. Het Vorontsky paleis is ook het optrekje waar Winston Churchill logeerde rijdens de Jalta conferentie aan het einde van WO II. 
Deze hele kust, de Rivièra van Rusland, staat vol met prachtige buitenplaatsen, kastelen, villa's. Sommige heel oud, maar ook van recente datum, zoals het Swallow's Nest, een disney achtig paleis hangend op een rotspunt boven zee, door een Russische tycoon gebouwd voor zijn maîtresse. Gisteren zijn we er vlak onderdoor gevaren.
Vandaag rijden we door naar het Livadia Paleis, de plek waar Rooseveldt, Churchill en Stalin aan het einde van WO II Europa verdeelden. Ooit gebouwd als de zomer residentie voor de voorlaatste Tsar, Nicolaas II. Om te staan op de plek waar zulke belangrijke beslissingen werden genomen voor heel Europa, geeft een bijzonder gevoel.
In Jalta zelf is ook veel te zien, maar we willen eigenlijk alleen de sfeer van de stad opsnuiven en dat doe je het beste door langs de boulevard voor de stad te flaneren. Alle stranden zijn van beton. 
Het is er bomvol met rood, ronkend, Russisch vlees. Direct er achter is een zeer luidruchtige kermis. Daarachter ligt het prachtig aangelegde Prymorsky Park, met o.a. standbeelden van Anton Chekhov en Maxim Gorky.
Wij hebben voor vandaag wel genoeg musea en paleizen gezien en kiezen voor een mooie lunch in een, totaal mislukte, replica van Jason's Argo, die vanaf de boulevard in zee steekt. Als je er eenmaal in zit, zie je gelukkig niet meer hoe lelijk het ding is en de lunch was welkom en goed. tot slot liepen we nog een klein stukje door naar de enige "ligplaats voor jachten" in Jalta, waar we de bevestiging vinden, dat we goed hebben gedaan om meteen door te varen. Het is een klotsbak met golven > 1 meter, een kade van ca. 3 meter hoog, zeer oncomfortabel. We gaan lekker terug naar Balaclava, want in dat roversnest hebben we het zeer naar onze zin.
Michiel, Corien, Hans en Jan
posted @ zondag 1 juli 2012 19:39