Kelibia, Tunesië, 24 mei 2013
Vanmiddag om 4 uur Nederlandse tijd liepen we de visserij haven van Kelibia binnen. Plaatselijk was dat om 3 uur 's middags, want in Tunesië is er geen verschil tussen zomer en wintertijd, daardoor lopen de klokken hier in de zomer één uur vroeger dan in Nederland, ondanks dat Tunesië en Nederland in principe in de zelfde tijdzone liggen.
We legden de 42 mijl in NO richting vrijwel geheel onder zeil af met een ZZO windkracht 3 à 4.
We liepen regelmatig hoger dan 7 knopen gemiddeld, het was comfortabel, de zon scheen onafgebroken, kortom het was ultiem aangenaam. Een hele verademing na de storm van de afgelopen drie dagen, die ons binnen in de haven hield.
Kelibia is een grote vissershaven waar veel vissersschepen op de kant staan voor reparatie en onderhoud. De faciliteiten voor jachten zijn zeer beperkt, maar op aanwijzing van de plaatselijke politieman, in keurig gestreken uniform, kregen we een ligplaats naast een 65 voet lange powerboat, waar overheen we met enig geklauter en andere gymnastiek, op de vaste wal konden komen.
Vanaf de catamaran achter ons werden we aangesproken door Sue en Ed uit Ohio, USA. Zij zagen de thuishaven van de Pas de Deux op de spiegel staan en vertelden dat zij een jaar geleden bij de KNZ&RV in Muiden hadden gelegen. Zij verkochten hun huis in 2007 wonen sindsdien op hun boot. We hadden elkaar wel het e.e.a. te vertellen. In de afgelopen jaren hadden we elkaar ook al een aantal malen kunnen treffen, want in 2007 voeren ze een paar dagen achter aan ons op de ICW langs de Oostkust van Amerika en vorig jaar waren zij net zo als de PdD ook op de Zwarte Zee en in Istanboel.
Na de kennismaking met Ed en Sue, eerst met een taxi voor 5 Dinars (2,5 Euro) heen en weer naar het 5 km verderop gelegen stadje, want in de haven is geen ATM. We willen hier dieselolie tanken, maar dat kan alleen met cash geld. Een liter diesel kost in Tunesië Dinar 1,17 (net iets meer dan 0,5 EUR/ltr). Die operatie slaagde, mede doordat de vissers nog op zee waren en wij met enig gescharrel aan de kade met de slang konden komen.
Kelibia is heel anders dan de meer op toerisme ingestelde plaatsen waar we tot nu toe waren. In Kelibia speelt het leven zich op straat af. Er wordt zichtbaar hard gewerkt. De mensen zien er gezond en welvarend uit, maar de infrastructuur is een chaos. We werden er duidelijk aan herinnerd dat we in Afrika zijn. Burgerlijke verantwoordelijkheid ligt op niveau nul. Straatvuil hoort op straat. Huisdieren, vooral katten, zorgen voor zichzelf.
Elke vorm van vervoer is gemotoriseerd. Kinderen op brommers, rammelende auto's, 1000-en scooters, een 1-persoons scooter met drie volwassen mannen op het zadel is normaal, kinderen zitten bij hun vader in de auto op schoot en sturen de auto. Op scooters staan de kinderen tussen de benen van een volwassene. Helmen kennen ze niet. En als je voertuig stuk is, dan laat je het staan.
Mede door al deze dingen was Kelibia voor ons weer een hoogtepunt. Aan het einde van de dag klommen we natuurlijk op de heuvel achter de haven, want daar staat een enorm groot fort (van oorsprong zelfs door de Phoeniciërs gesticht als citadel).
Als rechtgeaarde Nederlander ga je niet weg voordat je boven bent geweest. Ook dat was geen teleurstelling.
Prachtige uitzichten, met aan de ene kant Cap Bon, waar we morgen omheen willen varen en onder het fort de de haven met alle bedrijvigheid van de werf en de grote vis afslag.
Morgen vroeg op, want we willen naar de jachthaven van Sidi Bou Said, een voorstad van Tunis. De eerste 20 mijl zijn tegen de wind in voordat we met een bakstagwind de baai van Tunis in kunnen zeilen.
Frouk en Michiel
posted @ zaterdag 25 mei 2013 14:34