Sidi Bou Saïd Marina, 26 mei 2013
Gisteren na een vroeg vertrek uit Kelibia, vonden we op zee inderdaad de voorspelde tegenwind naar Cap Bon ruim 15 mijl verderop. De NNW wind met een kracht van 3 à 4 bft, leverde echter prachtig zeilweer en kruisen gaat de PdD uitstekend af. 
Voor Cap Bon viel de wind weg en we voeren op motor en zeil om deze, bijna Noordelijkste, kaap van Afrika heen. Net ten Oosten van Bizerte ligt Ras Enghela nog 15 mijl verder naar het Noorden.
Een maal om Cap Bon kwam de wind terug en met de Sea Breeze die ons de baai van Tunis in duwde, voeren we onder Gennaker spectaculair naar onze volgende bestemming, marina Sidi Bou Saïd, genoemd naar de gelijknamige voorstad van Tunis. Dit is de oudste marina van Tunesië en heeft niet zo'n beste reputatie, vooral door de ambtenaren die daar schijnbaar erg gevoelig zijn voor omkoping, gifts en andere ondeugden. 
Veel keuze is er echter niet, want de nieuwe marina iets verderop bij La Marsa is nog niet open, Bizerte is een bouwval en ook erg ongastvrij en andere mogelijkheden zijn er niet behalve 90 mijl verder naar het Westen bij Tabarka. Maar ook die haven is in de afgelopen winter schijnbaar nogal beschadigd.
Echter voor dat we onze nogal gespannen verwachtingen konden beleven, gebeurde er weer eens iets onverwacht. Terwijl we ons, in het Frans, bij de haven aan het melden waren via de VHF en we de zeilen wilden gaan bergen, kregen we een indringend motor alarm. De eerste indruk was weggevallen oliedruk in het carter, maar het alarm verdween niet toen we direct olie bijvulden. Heel voorzichtig, door de verzande havenmond, met een krijsend alarm, heel langzaam naar de kade. Motor direct uit zodra we één lijn op de wal hadden. Met een rot gevoel. Weer een motorstoring? In een haven waar je schijnbaar niemand kunt vertrouwen en waar niemand Engels spreekt?
Gelukkig maakte Sidi Bou Saïd zijn slechte reputatie niet waar. We hadden binnen 15 minuten een Volvo monteur aan boord, die voortvarend het probleem analyseerde alvorens meteen overal een schroeven draaier in te zetten. De koelvloeistof uit de warmtewisselaar was geheel verdwenen en lag onderin de bilge van de boot. De oorzaak is waarschijnlijk weer een plastic zak voor de waterinlaat geweest. De warmte wisselaar wordt dan te heet en gooit dan alle koelvloeistof door het expansie vat er uit. 
De uiteindelijke schade lijkt beperkt tot 5 liter nieuwe koelvloeistof. Vanochtend komt de monteur nog even langs, ondanks dat het vandaag zondag is, voor een laatste controle en om een liter olie die we nu te veel in het carter hebben er weer uit te halen. Na alle opwinding bij het binnenlopen en na de geruststellende diagnose van de Volvo monteur, zijn we gaan eten bij de SBS yacht club, van een damasten tafellaken, met een uiterst vriendelijke ober, een fles uitstekende rode wijn. De lokale Margon uit Tunesië is niet te versmaden. Dat was voor ons de goede therapie. Sidi Bou Saïd onvriendelijk en ongastvrij? Waar heeft iedereen het over?
Voor de rest van de dag van vandaag hebben we een taxi gehuurd die ons als toeristen langs het oude Carthago, de Soek van Tunis en het nationale museum van Tunis zal brengen. Verslag daarvan doen we in een volgende bericht. Morgenochtend vroeg verlaten we Tunesië en steken we over naar de haven van Carloforte op Sardinië, 170 mijl naar het NW.
Frouk en Michiel
posted @ zondag 26 mei 2013 09:37