Carloforte, 1 juni 2013
We bleven maar één nacht en een ochtend in Portoscuso. Mooie haven, maar het vooruitzicht dat we hier misschien wel vier dagen zouden liggen, achter een betonnen kade, dus wel veilig, maar toch aan lager wal, boeide niet. Om half drie 's middags zijn we er klaar mee. Aan de overkant, vijf mijl naar het ZW ligt een klein toeristisch eiland, San Pietro met één dorp erop, Carloforte, maar wel met vier verschillende marina's. 
We halen alleen de hoes van de kleine yankee er af en halve wind op alleen dat voorzeil zijn we binnen het uur aan de overkant.
Dat is een ander verhaal. Marine Sifredi is een schitterende marina met aardige mensen, veel passanten met buitenlandse vlaggen. 
Heel goede laid moorings en een prima sfeertje op de kade direct achter de marina. Dat klopt, want vandaag begint hier het vierdaagse Giro Tonno, oftewel het Tonijn festival. We vallen met onze neus in de boter. Je moet je neus dan wel boven de boter houden en dat hebben we kennelijk gedaan met het besluit om hier naar toe te gaan en niet in het saaie Portoscuso te blijven. We hebben meteen contact met een aantal mede zeilers. 
Met name met een Brits koppel, David Blackburn en Julie Aspin, op hun 42 voets zeiljacht "Daq' Attack". David blijkt mee te hebben gevaren in de Flevo Race in het Engelse B-team in de team wedstrijden om de Canon Ball Trophy. Dat was in 1982 en David zijn geheugen is kennelijk nog heel goed, want hij meende mij te herkennen als de wedstrijdleider van dat jaar en dat klopte. We hadden een leuke tijd met hen en "We shall meet again in Muiden in a couple of years from now!"
Wat doet een zeiler in Carloforte zo al, als hij daar vier dagen stil ligt:
- Prioriteit 1 blijft het volgen van de weerberichten, het ontvangen en bestuderen van Grib files, praten over het weer op de haven enz.
- een andere prioriteit was dat onze bilge pomp niet goed meer werkte. De oplossing was simpel. Het filter was verstopt met vuil uit de bilge. Stom dat je daar niet meteen op komt. Moet je je hersens maar op tijd gebruiken!
- Verse AGF en vlees inslaan. Het gehakt uit de Carrefour in Tunis stinkt en gaat de vuilbak in
- Op jacht naar een nieuwe reserve hoeveelheid koelvloeistof (alles ging op in Tunis)
- We doen onze laundry in de was- en droogautomaten van de marina
- We laten de watermaker eens lekker lang en vol draaien en vervangen het voorfilter door een nieuw
- We mesten het hele vooronder uit, o.a. op zoek naar uit de schappen gestuiterde AGF, en laten het eens lekker door waaien.
- Vier jerrycans met diesel olie halen bij het tankstation langs de weg aan de kade en in de brandstof tanks gooien
- We zetten een nieuwe borg op het blok van de kraanlijn.
- Veel tijd aan de PC om foto's op de website te zetten, postings voor de site te schrijven en te versturen.
- In de stad bekijken we de kroegjes en cafés waar we soms koffie drinken, soms een pizza eten en op één van de avonden zijn we , heel prettig, gewoon lekker Italiaans gaan eten in een restaurant met stijl en waar de bediening je gewoon uitleg geeft bij de kaart.
- Alvast plaatsen reserveren in de marina's van Mahón en Palma, voor zover dat helpt.
- We brengen een bezoek aan de Chiesa dei Novelli Innociente, oftewel het kleine kerkje boven de stad waar de overlevering wil dat de kinderen die omkwamen tijdens een storm gedurende de Kinderkruistocht van 1272 begraven liggen.
- We bezoeken de tent van de tentoonstelling tijdens de Giro Tonno, waar we van een oude visser uitleg krijgen hoe de tonijnvangst gedaan wordt.
- We verblijven een paar uur in de stand van de wijn proeverij, 
die ook bij het festival hoort. Want bij Tonijn hoort immers een goede wijn en die wordt hier gemaakt, wis en drie.
- We wandelen langs de voormalige zout pannen van San Pietro. Dat is nu een grote watervlakte waar nog veel van de oude installaties aanwezig zijn, maar alles is daar nu in onbruik en het wordt nu als vogelreservaat bestempeld.
- Op een van de avonden staan we met enige verbazing te kijken naar een grote groep mensen die aan tafels voor een enorm podium zitten te eten en onder luidruchtige aanvoering van sprekers op dat podium steeds bordjes met nummers omhoog steken. 
De eters aan de tafels blijken een publieksjury te vormen die beoordeelt wie de beste tonijnhap heeft gemaakt. Een Japans echtpaar lijkt te hebben gewonnen, althans zo maken wij op uit het applaus en het buigen van de Japanse vrouw en man.
- enz. enz.
Michiel en Frouk
posted @ maandag 3 juni 2013 14:22