28 en 29 mei 2013
De weer berichten baren ons voortdurend zorgen. De druksystemen op de oceaan hebben nog steeds niet de configuratie die normaal is voor deze tijd van het jaar. Ook in NW Europa blijft het maar slecht weer. Het Rhône dal blijft een voortdurende bron van NW winden (Mistral). Dat is heel vervelend want wij willen juist in NW richting varen. We denken echter dat er met ingang van vandaag een window van een paar dagen ontstaat, waarin we de oversteek van Tunesië naar Mahón op Minorca in twee etappes kunnen volbrengen. Op weg naar ZW- Sardinië zal de wind naar verwachting naar het Westen gaan en kunnen we hopelijk met niet al te veel kruisen in Portoscuso op Sardinië komen. Het pakt geheel anders uit. We vertrekken op 28 mei om half zeven 's ochtends uit Tunesië, een paar beteuterde douane lui op de kade achterlatend. Die kunnen weer naar bed, waar ze toch al in lagen.
De baai van Tunis uit gaat voortvarend. Eenmaal buiten gaat het mis. Eerst neemt de golfslag toe. Korter en veel hoger dan verwacht. We schakelen over op het 1e rif in het grootzeil en twee minuten later kan rif 2 er bij. De wind ruimt niet maar krimpt en we varen hoog aan de wind, terwijl we onze gewenste koers niet kunnen halen. De kleine yankee wordt ook ingenomen en onze snelheid neemt af tot minder dan twee knopen. Daarmee krijgen we weliswaar niet zulke enorme klappen van de golven, maar het schiet niet op. Een paar uur later gaat ook rif 3 er in. Het waait inmiddels NW 7 en de golven zijn 3 meter hoog met een kort interval van ca. 5 seconden. We hebben de motor er inmiddels bij om beter koers te kunnen houden en ook enige voortgang te houden. We zijn inmiddels ruim voorbij de kaap waar we de baai van Tunis verlaten. Het blijft hard waaien en we krijgen twee brekers over dek, die de PdD volledig overspoelen. Na een paar uur verbeterd de situatie enigszins. De brekers komen niet meer vol over ons heen en het voordek wordt lekker schoon. In de nacht draait de wind toch enigszins naar het Westen en kunnen we Sardinië uiteindelijk toch aanlopen. De zee blijft onverminderd ruw, maar in een schema van twee uur op en twee uur af kunnen we toch slapen.
In de loop van de 2e dag veranderen we ons plan, met een beetje goede wil kunnen we Porto Malfatano voor donker aanlopen. 
Dat is een heel goed beschutte baai aan de Z-kust van Sardinië waar we twee jaar geleden ook geankerd hebben. Wouter Bergmann Tiest was toen aan boord en we beklommen toen de oude Byzantijnse toren die op de kaap over de ingang van de baai waakt. Om half acht ligt het anker op de grond en kunnen we een potje koken zonder dat alles in de rondte vliegt. Very shaken, but not stirred, vallen we in slaap.
We veranderen ons plan verder. De GRIB files lijken voor de komende twee dagen een opening te bieden om de 220 mijl vanaf Porto Malfatano, in één keer door te kunnen varen, waardoor we het vervolg van de Mistral, die er onverbiddelijk aankomt, hopelijk op Minorca kunnen afwachten. Dan maar niet naar Portoscuso.
Michiel en Frouk
posted @ maandag 3 juni 2013 12:06