Wisseling van de wacht

4 juli 2013, 12:10 uur MET

Vandaag vaart de PdD met Wouter en Michiel aan boord van Cadíz naar Mazagon, langs de Atlantische ZW kust van Spanje. Gisteren beefden we een soepel verlopende wisseling van de bemanning aan boord. Wouter kwam precies op tijd aan op het station van Cadíz met de trein van Sevilla, waar zijn vliegtuig die ochtend lande. Freek stapt 's avonds op de trein in Cadíz naar het vliegveld van Jerez de la Frontera voor zijn vlucht terug naar Engeland. Het is fijn om Wouter weer een boord te zien en het afscheid van Freek is maar tijdelijk, want in de eerste week van augustus, in Falmouth, hoopt hij weer aan boord terug te komen.

Zowel onze tocht naar Cadíz, als ons verblijf in deze bijzondere stad, was een mooie belevenis. Jl. dinsdag, 2 juli, werd een prachtige zeildag. Zonder de dreigingen van rukwinden en onverwachte weersituaties in de Straat. Plat voor de wind met een uitgeboomde yankee aan BB en het grootzeil op de bulletalie aan SB, kotterfok er tussen tegen het slingeren. Kortom zeilen in een virtuele leunstoel. Om half zes liepen we de Puerto America in Cadíz binnen, waar onze komst was aangekondigd. Om zes uur lagen we in een keurige box en nog weer een kwartiertje later stonden we onder de douche, want warm was het wel.

Het werd, zij het voorlopig, de laatste avond van Freek aan boord en dat feit verdiende gevierd te worden. Freek trakteerde en wat is dan een betere plaats dan Restaurant Sopranis in de Calle Sopranis, vlak achter het historische stadhuis van Cadíz uit 1816. We evenaarden de ervaringen van eerdere bezoeken aan dit bijzondere restaurant. Sopranis houdt zo'n beetje het midden tussen een Spaans tapas restaurant, een culinair Frans restaurant. Het heeft een modern en artistiek interieur en wordt uitsluitend jazz muziek gedraaid op een uiterst beheerst volume. Bovenal kun je er heerlijk eten, van een menu kaart die je in weinig andere restaurants zult aan treffen. We aten ons door een vijf gangen menu heen, met guacamole, langoustines,Tuna, slow-cooked, gecarameliseerd varkens vlees, gazpacho, chocolade gebak toe en nog een paar gerechten, waarvan we de namen al weer kwijt zijn. Het was maar goed dat we een half uur moesten lopen om terug aan boord te komen, want we hadden wel wat lichaamsbeweging nodig na dit culinaire feestje.

De volgende dag toerisme in Cadíz Het is een prachtige stad met een heel rijke historie, waar je nog veel van kunt zien. Vooral na de gouden eeuw van de Nederlanden, begon de glorietijd van Cadíz als een van de belangrijkste handelscentra op de kust van West Europa. Vooral de handel met de West Indië was erg groot. Honderden schepen lagen op de rede van Cadíz om hun handelswaar te lossen. De meeste handelaren waren tijk en bewoonden huizen met ieder hun eigen uitkijktoren om de scheepsbewegingen in en uit de baai te kunnen volgen. Van deze torens zijn er in Cadíz nog steeds 129 aanwezig. Een van deze torens, de Torre Tavira is nu een toeristisch attractie, met in de ruimte onder het uitkijkplatform (waarop je de hele stad en de omgeving kunt zien) een camera obscura. Aan de hand van de bewegende beelden in een witte schaal met een diameter van ca. drie meter, vertellen gidsen in vier verschillende talen de geschiedenis van Cadíz en wat daarvan nog in de stad te zien is. De toren heeft al veel beroemde bezoekers gehad. Onder hen zijn o.a. Kuifje, kapitein Haddock en de heren Janssen en Janssens.

Zowel met Freek (voor de trein) als met Wouter (na de trein) slenterden we door de nauwe straatjes van Cadíz en door de schitterend aangelegde parken op de oude stadswallen van de stad. Er valt veel te vertellen over Cadíz We maakte ook veel foto's. Komt tijd, dan zullen we de mooiste een plekje geven in het album van deze episode van de reizen van de Pas de Deux.

Michiel, tot gisteren met Freek en nu met Wouter