Alderney, 12 augustus 2013
Het is meer dan 25 jaar geleden, dat we voor de laatste keer in Braye Harbour op Alderney ankerden. Grappig genoeg, was dat ook samen met Freek, toen we in ca. 1985, mijn vorige boot, de "Marijn" naar Cherbourg brachten voor een zeilvakantie in Normandië met Angèle en de kinderen. In die tijd moest je zelf maar zien waar je ankerde. Tegenwoordig mag je nog steeds vrij ankeren, maar er liggen ook tientallen moorings die je voor 10 pond per nacht mag gebruiken. Het was al donker en wij vonden een van de laatste vrije moorings, wat ons een ankermanoeuvre scheelde en daar waren we niet rouwig om.
Bij de aanloop merkten we iets bijzonders op. Op de AIS zagen we, a; ruim voordat we Braye Harbour binnen voeren, een jacht met de naam "Lalize" liggen. Eenmaal binnen zagen we dat het een Hallberg Rassy van 53 voet betrof en dat is precies de boot van Adrian Pringle uit Engeland, met wie we in 2008 gezamenlijk opvoeren van St. Maarten naar Horta op de Azoren. Eén ding klopte niet. Er stond een Amerikaanse vlag op en Adrian was toen wij hem meemaakten open top een Brit en op zijn schip stond toen een Red Ensign. Het schip was donker en al het was al laat, dus die avond riepen we deze "Lalize"maar niet aan. Dat deden we de volgende ochtend wel, toen we verkasten naar een mooring dichter bij de landingsplaats. Eerst verschijnt er een hoofd boven dek dat we niet kennen, direct gevolgd door Adrian zelf met een enorme lach op zijn gezicht toen hij ons en de Pas de Deux herkende. Hij vroeg ons om meteen langszij te komen en we konden onze vriendschap van 2008 vernieuwen. We hadden elkaar natuurlijk heel veel te vertellen, maar de US vlag achterop snapte ik niet. De verklaring was simpel. Adrian is hertrouwd kort na zijn terug keer op Lanzarote (waar hij in de marina Rubicon in Playa Blanca) zowel een huis als een ligplaats heeft. Hij trouwde met Leslie en zij is een Amerikaanse. Daardoor kon hij zijn boot registreren in Delaware en kwam er een Stars and Stripes op het achterschip van "Lalize". We trokken die dag verder met elkaar op. Lunchten op het eiland, wandelden met hen naar het stadje St. Anne, waar we allemaal nog nooit geweest waren (aanrader). Adrian zeilde de volgende ochtend met zijn gasten door naar Guernsey. Zij waren, i.v.m. het getij al voor dag en dauw weg. Wij konden voor onze bestemming Cherbourg lekker uitslapen. De stelling is weer bewezen: "De wereld is een dorp, waarin je elkaar steeds weer tegen kunt komen".
Michiel en Freek
posted @ vrijdag 16 augustus 2013 20:04