Pas de Deux

2012 North Aegean

Limnos

25 april 2012
Haven van Myrina op Lemnos positie 39 gr. 52,5' Noord & 025 gr. 03,5' Oost

Limnos behoort tot de Oostelijke Sporaden en ligt in het NO van de
Egeïsche Zee.

Vanochtend heb ik Freek Emich naar het vliegveld, bij Moudros op Lemnos,
gebracht. Vandaar vliegt hij vandaag terug naar Engeland om op tijd thuis
te zijn voor de verjaardag van zijn vrouw Abby. We hadden een fijne tijd
samen gedurende 21 dagen sinds 4 april toen we in Kilada de Pas de Deux
lieten ontwaken uit haar winterslaap. Freek en ik zeilden vaak en veel
samen in de tweede helft van de 80-er jaren. Toen voer ik nog op de
"Marijn", een Kelt 8. Eigenlijk is er sindsdien weinig verandert. De Pas
de Deux is weliswaar een ietsje grotere boot. Maar dat maakt niet zoveel
uit. Freek is een fijne zeilmaat om aan boord te hebben. Steekt graag zijn
handen uit de mouwen. Vooral bij het ankeren. Ja, de PdD heeft geen anker
winch. Dat gebeurt met ellebogen stoom. Voorts bewees Freek zich weer als
een uitstekende kok en daar hebben we allebei lekker van kunnen eten.

Freek, het was leuk om na meer dan 25 jaar weer onze avonturen te delen en
ik ben blij dat je mijn uitnodiging om weer aan boord te komen hebt aan
genomen. Bovendien was het fijn om iemand aan boord te hebben die weet
waarover het gaat. Juist als de boot 5 maanden op het droge heeft gestaan,
dan zijn er veel dingen die niet automatisch in de routine van elke dag
passen. En dat is eigenlijk geheel ongemerkt gebeurd. Ook middels deze
posting bedank ik je daar graag voor.

Onze avonturen vanaf 23 april toen wij de Ormos Skias al om 07:15 verlieten:

Het werd uiteindelijk een beetje een suffe dag. Weinig wind, veel motoren.
Eindeloos naar de 2
meer dan 200 m hoge berg Athos kunnen kijken, war we weer m.o.m. onder
door voeren. Ook nog anderhalf uur onder de Genaker kunnen varen, maar
daarmee is het maritieme verhaal wel verteld. De dag werd verder
overheerst door een uiterst nare storing in de navigatie PC aan boord. Dat
was namelijk wat hij niet meer wou doen, navigeren. Geen navigatie info
meer en ook de AIS info kwam niet meer op het scherm. Eindeloze
telefonische contacten met zowel de leverancier als de installateur (hulde
voor de service) mochten niet baten. De software in het ding kreeg
onderling ruzie. Dat kan wel gerepareerd worden, maar niet in Griekenland.

Bingo, dat heb ik weer. Wanneer zal ik eens een reis maken, waarbij de
techniek mij niet in de steek laat? De PC is inmiddels gedemonteerd en is
gewikkeld in een grote plastic zal en in een trui van Freek op weg naar
Engeland. Daarvandaan zal Freek zorgen dat het ding terug bij de
leverancier komt, die hem weer gaat beter maken. De vraag hoe het ding
terug komt en weer aangesloten wordt is zowel relevant als interessant. Ik
weet het antwoord (nog) niet. Eén probleem tegelijk oplossen. eerst zorgen
dat de burgeroorlo0g tussen de software wordt beëindigt en ook de oorzaak
daarvan wordt weggenomen.

Op de 23e maakten we wel goede voortgang en we meerden al om half vijf in
de haven van Myrina af, met ruim 50 mijl op het log. Zachte ankergrond en
inmiddels wind van voren maakten een interessante combi, waardoor we bijna
drie kwartier bezig waren voordat we eindelijk lagen. We zijn er overigens
drie keer van af gewaaid, want na onze aankomst ging het stevig waaien. We
liggen nu op en andere positie aan de kade, waar we behalve ons anker er
ook een ongebruikte mooring van een van de plaatselijke vissers bij hebben
gezet.

Vandaag waren de valwinden van de andere kant van de baai echter nog
steeds zo sterk, dat de boel steeds weer bijgesteld moest worden.

Vermeldenswaardig is ook nog een hooglopende ruzie tussen de schipper van
een Grieks jacht, naast ons, en de schipper van een veerboot. De laatste
had bedacht, dat het wel handig was om aan de kade van de jachten te gaan
liggen (dichter bij de Taveernes?). De jachtschipper ging zo ver dat hij
de plaatselijke politie belde. Zo gaat dat kennelijk in Griekenland. Hij
kreeg gelijk. Het jacht mocht blijven liggen en de Ferry moest opschuiven.
's Avonds troffen wij de Griek samen met zijn zeilmaat in een van de
visrestaurants aan de vissershaven. Heel aardige lui, die prima wisten wat
ze deden. Ze waren in 48 van uit Elefsina (30 mijl ten Westen Van Athene)
komen zeilen. Waren aan de kade gaan liggen en vertikten het om op te
schuiven voor een opgewonden Ferry Captain, die op zijn plaats wou liggen.
Grappig, zelfs in Griekenland gaat de beroepsvaart niet altijd voor,

Uiteindelijk kwam alles goed en gisteren hebben we een autootje (een soort
hoge hoed met ramen en met een motor er in) gehuurd, om over Lemnos te
toeren. We wilden eerst nog naar Moudros , dat m.o.m. naast de luchthaven
ligt, zeilen, maar dat plan lieten we varen. Om te beginnen was dat recht
tegen de wind in en daar zijn wij niet van. Ook een lange klussen lijst
wilden we afwerken en dan met name de dingen die je eigenlijk met z'n
tweeën moet doen. Nieuwe dieselolie laden, omhoog de mast in om een blok
te vervangen en om de maandelijkse mast inspectie te doen. Demontage en
reis klaar maken van de navigatie PC, etc.

De rit rond het eiland was de moeite waard. Een prachtig landschap, dat
veel weg heeft van de Schotse Hooglanden, ruig, steil en groen. De
uitzichten, vooral vanaf de scenic kustweg zijn adembenemend.

Nadat Freek door de check-in was gekomen. Terug naar Myrina. Laundry, dek
schrobben, supermarkt inkopen doen. Nog meer dieselolie halen en zo nog
een stuk of tien klusjes. Veel wind vandaag en ook geen zin om te varen.
Zit nu na te denken over wat te doen. Het ziet er naar uit dat het komende
dagen hard gaat waaien ten Z van Lemnos (begin van de Meltemi?) en N van
hier blijft het wat rustiger. Misschien morgen 43 mijl naar Samothraki
(het vergeten eiland), dagje daar blijven en dan terug naar Lemnos en dan
via Agios Efratios naar Lesbos. Dat zou moeten kunnen met redelijk weer en
een beetje goede zin. Morgen ochtend vroeg nog maar eerste een
weerberichtje oppikken.

Michiel

Skala Sikias

di, 24 apr 12 19:31

22 april 2012
op de kop van de enige pier deze baai aan het ZO uiteinde van het schiereiland Sithonia kent.
40 gr. 02,2' Noord en 023 gr. 59,8' Oost
Vandaag gaan we weer in Zuid Oostelijke richting aan de andere kant van de baai waar we gisteren naar de kloosters keken. Aanvankelijk helemaal geen wind, maar na een uurtje konden we zeilend tegen een lichte wind in kruisen naar de Ormos (=baai) Sikias. Een werkelijk schitterende baai, met een nederzettting (Skala Sikias) die geheel verscholen ligt achter een uitstekende landpunt. Jet geheel bestaat uit een paar huisjes, waarvan de meeste een Taveerne hebben. Een prachtig strand met heel fijn wit zand en een 26 meter lange betonnen pier, waar we met onze achterzijde naar toe en een anker vooruit aan kunnen afmeren. We worden welkom geheten door een Nederlands echtpaar, dat hier in het toeristen seizoen huisjes verrhuurt. Zij vertellen ons dat dit inderdaad een van de mooiste stranden van Griekenland is. Het seizoen is nog niet echt begonnen en het is heel rustig hier. Ze adviseren ons om vooral een van de Taveernes te bezoeken en dat komt mooi uit, want het is lunchtijd. Taveerne met rieten dak en terras half boven het strand met de toepasselijke naam "5 Steps In The Sand". We maken een lange wandeling door de baai over het strand en klauteren over wat rotspartijen, want dat is hier een kortere route dan de bochtige weg te volgen.

Morgen varen we van hier in een rechte lijn van 50 mijl naar Limnos.

Michiel en Freek

Dolfijnen	di, 24 apr 12 19:15

Koufó op het Sithonia schiereiland

za, 21 apr 12 14:27

20 april 2012

Sithonia is als het ware de middelste vinger van Chalkidiki, het grote schiereiland dat als een naar beneden wijzende hand aan Macedonië hangt. Vanochtend namen we al vroeg afscheid van de geiten, want we wilden een groot stuk open water over steken, naar de Noordkant van de Aegeïsche Zee waar we het spectaculaite landschap van Chalkidiki willen verkennen. 's Ochtends vroeg is er helemaal geen wind en nadat we de, relatief ondiepe (6m), drempel van de Ormos Planitis hebben we gepasseerd, kijken we uit op een gladde zee. Dat duurt niet lang, want zowel ten Oosten als ten Zuiden van ons heeft de storm van de afgelopen dagen nog doorgeblazen en de golven daarvan lopen door in het stuk waar wij overheen willen. De zee is de hele dag een klotsbak van kruiselings lopende zeeën. Na een paar uur komt er gelukkig een lopende ZZO wind waardoor we de Yankee op de boom kunnen varen, bulletalie aan de giek en kotterfok strak tegen het slingeren. Zo vinden we een betere stabiliteit en de boot wordt weer rustig. Het gaat hard en om 3 uur 's middags liggen we voor de in de rotsen verscholen ingang van de baai van Koufó.

Rod Heikell schrijft in zijn Greek Waters Pilot: "Porto Koufó must be one of the most magnificent natural harbours in the Mediterranean". Geheel ingesloten door hoge heuvels. Het is alsof je een andere wereld in vaart. De baai is, Noord-Zuid gezien, ongeveer een mijl lang en het dorpje met kade, waar we een plekje vinden, langs de boot van een stel Duiters, ligt aan de Noordkant. Taveernes en een klein winkeltje is ongeveer alles wat er is. Maar meer hebben we ook niet nodig. We trakteren onszelf op een Griekse tong, gevangen voor de deur van de baai. De uitbater is een jonge joviale kerel, die ons aanmoedigt om bij hem te komen eten. Zijn Taveerne ziet er patent uit en ook onze Duitse buren komen hier eten. Tijdens de maaltijd worden we opgeroepen om onze boten te verhalen, want een zestal grote vis trawlers heeft besloten om vannacht in Porto Koufó hun vangst te komen lossen en dat willen ze doen aan de kade waar wij liggen. Onze uitbater begint een discussie met de diender die ons weg wil hebben, want wij hebben volgens hem net zo veel recht om daar te liggen als de trawlers, maar wij wachten de uitkomst niet af en in 10 minuten vinden we een ander beschut plaatsje aan de andere kant van de pier.

De uitbater trakteert ons na de maaltijd op een glaasje Zipporo. Hetzelfde Griekse drankje dat we voortdurend aangeboden kregen tijdens het Paasfeest in Orei. Het houdt het midden tussen Ouzo en Grappa. We waren de goede naam vergeten en noemden het dus maar Grappouzo. Het is dus Zipporro.

Morgen gaan we naar de berg Athos op het Akti schiereiland. We nemen er de hele dag voor om langs alle kloosters, gebedshuizen, inclusief monikken, die daar tegen spectaculair tegen de berg geplakt liggen, te bekijken.

Michiel en Freek

Nisos Kyra Panaya

za, 21 apr 12 14:25

19 april 2012
ankerplaats op de coordinaten
39 gr 20,6' Noord & 024 gr 04,7' Oost

We liggen in de Órmos Planitis, een nagenoeg geheel door land omsloten baai aan de N kant van Nisos (=eiland) Kyra Panaya. Het Noordelijkste eiland van de Westelijk Sporaden. Vanochtend is het weer opvallend veel beter. Zon, een mooie lopende wind tussen WZW en ZZW met een kracht 4 bf en ook de temperatuur is zeer aangenaam met een graad of 23 in de zon. Onze route ging ten Zuiden van Skopolos, daarna in NO richting door een nauwe passage tussen Allionisos en Nisos Penstera door en vervolgens naar het nagenoeg onbewoonde Nisos Kyra Panaya. De enige bewoners zijn geiten, koeien en één overgebeleven monnik, die beheerder van het eiland en het klooster is. In de oudheid was het eiland belangrijk met al heel vroeg een beschaving. Deze is geheel verloren gegaan. Het eiland is nu een beschermd archeologisch gebied, dat alleen met toestemming en met een gids mag worden betreden. Er zijn twee baaien en een landingsplaats beneden bij het klooster dat hoog op een rots ligt. De baai in het Noorden is een van de mooiste en veiligste ankerplaatsen in de Sporaden. De geiten kijken ons vanaf de oever aan en net voor donker ankeren er ook twee vissers die ook op hun boot de nacht doorbrengen, klaar voor nieuwe visvangst morgen.

De hele dag was prachtig vandaag. Prachtig zeilweer, wind mee, spectaculaire eilanden waar we vlak langs en tussendoor varen. 's nachts gaat de wind helemaal liggen en het is stil, stil en nog eens stil. We koken weer ons eigen potje. Dit maal karbonades en verse groenten in de wok. Flesje wijn er bij en het leven is vandaag opperbest.

Freek en Michiel

Skiathos

wo, 18 apr 12 20:31

Skiathos, 18 april 2012

39 gr 09,9' Noord & 023 gr 29,5' Oost

Gisteren schreven we dat we van plan waren om op Skiathos bij Koukounaris Beach te gaan overnachten. Maar in de loop van de dag verslechterde het weerbericht voor vandaag verder. En de kans was groot dat we verwaaid en verregend zouden komen te liggen. En onder die omstandigheden kun je beter bij een stadje aan een kade liggen dan bij een strand, waar niemand iets te zoeken heeft met veel regen en wind. We zijn dus nog 10 mijl doorgevaren naar de plaats Skiathos zelf. Het werd een inspiratieloze etappe. Geheel windstil, matig zicht, een onaangename deining uit het ZO. Het stadje zelf biedt een aardige aanblik. De baai is prachtig. Weliswaar open naar het ZO, maar door een paar eilandjes die er voor liggen was de deining uit die richting niet meer hinderlijk toen we eenmaal vast lagen en het slechte weer zou immers uit het NW komen.

Achteraf waren we blij met ons besluit om niet naar het piepkleine haventje bij het strand te gaan. Het heeft vannacht en het grootste deel van de dag heel hard gewaaid. De regen kwam met bakken tegelijk naar beneden. De kleine maar diepe depressie is recht over ons heen getrokken. Het werd dus een dag waarop we ons 's ochtends vroeg nog maar een paar keer extra in ons bed hebben omgedraaid. Pas vanmiddag werd het weer een beetje droog en zijn we de trappen opgeklommen in het stadje dat tegen de heuvel achter de haven geplakt ligt. We maakten een forse wandeling door Skiathos, dat wacht op de toeristen voor wie het seizoen nog niet is begonnen.

Verder valt er over deze dag weinig te zeggen. Morgen lijkt het weer verder te gaan opklaren. De wind neemt af komt, althans volgens de weerberichten, voor ons van de goede kant. Morgen hopen we verder de Sporaden in te zeilen.

Michiel en Freek

Kolpos Volos

di, 17 apr 12 13:01

dinsdag 17 april 2012
39 gr 09,3' Noord & 023 gr 12,7' Oost

We sliepen vannacht aan de Oostelijke kant van de Golf van Volos (Kolpos Volos) aan de steiger van de charter basis die Sunsail hier heeft, circa 1 NM ten Zuiden van het schilderachtige stadje Milina.

Gisterenochtend in Orei was het eerst bijslapen geblazen, na onze uitspatting van gisteren tijdens het Paasfeest. Vervolgens koffie in het internet café, ook om enkele foto's van het feest van eergisteren op de website te zetten. Het weer voor de komende dagen heeft nog een paar verassingen (zowel regen als wind) voor ons in petto en we wilden gisteren nog niet de ruime zee rond de Sporaden op.

Recht tegenover Orei ten Noorden van Evya ligt de Kolpos Volos, waarover we van verschillende kanten hebben gehoord dat we die zouden moeten verkennen. De verhalen kloppen, het is een schilderachtige baai, met kleine dorpjes met witte

huisjes en rode daken, die schijnbaar uitgestrooid liggen over de hoge groene heuvels rondom de baai. De baai is erg diep, dus ankeren kan maar op een paar plaatsen en behalve bij Volos, wat een grote stad is met een zeehaven, zijn er nauwelijks havens. De Sunsail basis was nog verlaten toen we daar aanmeerden, maar de eerste crew voor het charter seizoen arrriveerde toevallig die avond. Niemand deed moeilijk. Wij mochten gewoon blijven liggen. Er was internet beschikbaar uit een van de Taveernes op de oever en daarmee konden we onze berichten achterstand, op de website, inlopen. Vannacht ging het plotseling heel hard waaien, maar wij lagen veilig aan twee moorings van Sunsail en we hebben de kanten waar we stootkussens hadden opgehangen niet eens geraakt. Vanochtend vroeg was het weer rustig en in een virtuele windstilte zijn we om 08:43 uur vertrokken op weg naar het eerste eiland van de Sporaden, genaamd Skiathos. We gaan naar een piepklein haventje, min of meer uitgegraven in Koukounaris beach, waarvan de Grieken zeggen dat het, het mooiste strand van Europa is. We zullen zien. Morgen gaat er schijnbaar een kleine maar heel felle depressie recht over ons heen met stormachtge wind uit het Noorden. Als dat gebeurt dan liggen we waarschijnlijk wel goed op Skiathos, want het strand is open naar het Zuiden, zoals een strand hoort te zijn voor de zonaanbiddende toeristen, die we waarschijnlijk niet zullen aantreffen.

Wordt vervolgd.

Michiel en Freek

Grieks Paasfeest in de heuvels boven Orei

di, 17 apr 12 13:00

Orei, 15 april 2012

Punktueel om 10:00 uur in de morgen staat Jurgo met zij 4-wheel drive aan de kade om ons op te halen. We rijden omhoog door het dorp Taxiarhis en over een paar kilometer zand en modderweg naar de farm. We krijgen eerst een rondleiding.

Katarina en Alexis' vader bouwde een groot deel van de farm zelf. Er komen nergens chemicaliën of kunstmest aan te pas. Alleen de stammen van de vijgen bomen worden wit gekalkt tegen de termieten.

De farm heeft wel stromend water, rechtstreeks uit een bron in de heuvels, maar geen elektriciteit. 's Winters woont alleen Katarina op de farm en de rest woont dan in Athene. Langzaam druppelen ook de andere gasten binnen. Godfather Ioannis, wordt Yanni genoemd, Godmother Danai, Rody, Adonis, Jurgos en zijn echtgenote, dochter van Danai met een meisjes tweeling van 5 jaar. Nano met haar vriend die beiden op een fishfarm werken. En zo nog een aantal mensen, waarvan we de namen alweer vergeten zijn, of misschien nooit hebben geweten.

Het feest begint met het graven van een langwerpige sleuf in de grond, waar het spit over komt te hangen, waaronder de houtskool, die in het naastliggende vuur wordt gemaakt, komt, waarop het lam wordt gebraden. Op een andere stalen bak worden alle overblijvende slachtdelen samen gebonden met de darmen van het lam en daar gaar gemaakt. Ondertussen maken we kennis met een naar anijs smakend drankje dat het midden houdt tussen Ouzo en Grappa. Het is gebrouwen door Yanni zelf uit de organisch geteelde druiven van zijn eigen farm. De glazen worden veel en luidruchtig geheven onder het luidkeels roepen van Yammas!, dat kennelijk, Gezonheid! betekent in het Grieks. Alexis mediteert aan de rand van de vallei waar de boerderij boven ligt. De uitzichten en de natuur zijn adembenemend mooi.

Alexis zet zijn Yammas! af en toe kracht bij door zijn glas in scherven te gooien op de grond. Ondertussen nemen de meesten op hun beurt plaats aan het spit om dit met de hand draaiend te houden. Yanni controleert de kwaliteit van het vlees en is duidelijk de baas in het proces. Vanaf het begin staat een kleine draagbare radio, die steeds van zijn zender af zakt, luidruchtig Griekse muziek ten gehore te brengen.

Dit leidt onvermijdelijkt tot dansen en ons wordt voorgedaan hoe de Sirtaki wordt gedanst en we moeten wel mee doen. Yannis en Danai zijn de meest bedreven dansers, maar ook Alexis en Jurgos laten zich niet onbetuigd.

Ergens in de middag, nadat er ook al veel koffie is gedroken, moeten de handen uit de mouwen, de tafels en stoelen komen van binnen naar buiten en er wordt een lange tafel voor allen gedekt. Het gezelschap is inmiddels in aantal toegenomen tot ca. 20 personen.

Yanni wijdt het vlees met een paar, door ons niet begrepen, Griekse teksten. Het woord "resurrection" valt veelvuldig voor het begin van het diner. Ondertussen is ook de organisch geproduceerde wijn op tafel gekomen. Die komt ook van de farm van Yanni en is voorwaar niet slecht smakend. Het eten wordt verder opgeluisterd met een paar tradities die we in Nederland ook kennen.

Geschilderde Paaseieren en met elkaar tikken wie het langst zijn ei heel kan houden. Vervolgens komt er een gitaar te voorschijn en Yanni en Jurgo zingen terwijl zij zichzelf op de snaren begeleiden. Taarten, koffie, koeken en nog veel meer wijn sluiten het diner af. Eigenlijk wordt het diner helemaal niet afgesloten, maar eindigt toch in een vrolijke chaos van opruimen, uitbuiken, zware gesprekken en ook veel lachen.

Jurgo heeft te veel gedronken en wordt kwaad op het internationale bankwezen in het algemeen, dat volgens hem de schuldige is van het veroorzaken van de crisis in Griekenland. Wij doen er maar het zwijgen toe en Jurgo bekoeld weer.

Nano heeft zich bij het drinken duidelijk ingehouden en brengt ons met haar autootje over de dirt tracks in het land veilig terug naar de haven.

We zijn klaar en op. Om 21:00 vallen we letterlijk in onze kooien en direct in een diepe slaap. De muziek en de ervarigen suizen nog een paar minuten door onze hoofden. De herinnerigen aan deze dag zullen nog vaak bij ons terug komen. Denk maar aan een bioscoop waar je in zit en waar de film op dubbele snelheid en dito geluid wordt afgespeeld. Welterusten en tot morgen!

Michiel en Freek

Orei op Evya

di, 17 apr 12 12:59

14 april 2012
positie 38 gr 56,9' Noord en 23 gr 05,0' Oost

Achter het regen front van gisteren komt een hoop wind vandaan. Maar de wind komt van de goede kant en we willen graag verder. Eerst het anker opvissen dat achter ons in het midden van het kleine rechthoekige haventje van Loutra Adhipsou ligt. Met het anker komen wat, kennelijk overtollige, scheepsonderdelen van anderen mee naar boven. We leggen ze netjes terug, daar waar ze vandaan kwamen en buiten zetten we het grootzeil met twee reven en alleen de kotterfok. We maken eerst een ruime bocht om een van de vele veerboten die hier aan de kade buiten de haven hun passagiers afzetten. De veerboot bedankt ons netjes met een vriendelijke toeter, nadar we geheel vrij van elkaar zijn. We denderen met een knik in de schoten met kleine zeiltjes met een snelheid van 7+ knopen voort. Het weer klaart op en we denken dat het leuk is om de baai ten Westen van ons, Maliakós Kolpós, nog te verkennen. Het gaat zo hard dat we daar tijd en gelegenhied genoeg voor denken te hebben. Als we eenmaal de baai in kunnen kijken veranderen we snel van gedachten. Het is helemaal geen mooie baai, met saaie lage oevers en we zien een grote grijze wolk die haar waterlast boven de baai staat te lozen. We keren op onze schreden. We zeilen nog een stuk met de uitgeboomde half uitgerolde yankee te loevert, maar de regen en veel wind halen ons in. Het wordt weer spectaculair. Vlagen van 34 knopen wind. Het log geeft regelmatig 9+ knopen snelheid door het water aan. We beginnen ons een beetje zorgen te maken, want Griekenland is weliswaar vertrouwd met veel wind, maar dat is de Meltemi en die komt uit richtingen tussen NW en NO en nu blaast het uit het ZW recht de havenmond van Orei binnen. We vinden een alternatief. Anderhalve mijl ten Z van Orei, ligt een pieplein haventje in de luwte, genaamd Pirgos, waar we waarschijnlijk wel veilig kunnen liggen, want er staat net genoeg water in voor onze diepgang.

Maar, niet geprobeerd is niet gewonnen en we gaan toch eerst in Orei kijken. Als we op 1 mijl voor de havenhoofden zijn, gaat de wind liggen (dat gebeurt, weten we inmiddels, in Griekenland vaker). Buiten de haven slaat de deining nog met veel geweld op de kade, maar binnen vinden we aan de kade, bovenwinds, met de spiegel naar de wal, met 50 meter ketting en tros voor ons aan het anker, een prima plek. Twee vissers helpen ons bij het afmeren en leggen onze trossen achter voor ons om de bolders. Alles strak getrokken. De passerelle nog net met een punt op de kant om van boord te kunnen en we liggen prinsheerlijk. De wind gaat verder liggen. De zon komt door de wolken. Morgen is het Pasen in Griekenland en dan is het altijd mooi weer.

Wij sluiten deze gedenkwaardige, maar ook mooie zeildag af, in een echt Grieks restaurant met Red Mullet voor Michiel en een Octopus voor Freek. En toen gebeurde het. Van het tafeltje naast ons krijgen we een karaf Retsina wijn aangeboden. We maken kennis met elkaar en het blijkt dat we aan tafel zitten met een heel bijzonder stel mensen. Alexis en Kristina Norman, broer en zus, geboren uit een Engelse vader en een Griekse moeder, hebben in de heuvels boven Orei een boerderij waar zij ornanisch geteelde vijgen verbouwen en verhandelen. De Partner van Kristina is Jurgos, een echte Griek, die ook goed Engels spreekt. Elk jaar organiseren zij t.g.v. het Paasfeest voor vrienden, familie en bekenden een dag met een speciaal voor Pasen geslacht lam dat aan het spit wordt gebraden. Zij nodigen ons uit om dat met hen te vieren en daar hoeven we niet lang over na te denken.

Morgen is het Pasen met een gebraden lam aan het spit.

Michiel en Freek

Noordelijk deel van het Evya Channel

di, 17 apr 12 12:57

13 april 2012, Loutra Adhipsou
positie 38 gr 51.4' Noord en 023 gr 02,4' Oost

Vandaag in de ochtend nemen we eerst afscheid van Rein en Annette op de Vreite. Zij blijven nog in Chalkis tot hun stuurcomputer door de plaatselijke Ray Marine dealer is gerepareerd en weer is geinstalleerd. Wij willen verder naar Limni, naar ons is aangeraden is dat een aardig haventje aan de Evya kust. Het is prachtig weer de spinnaker staat al sinds ons vertrek uit Chalkis en om 13:45 besluiten we om verder te gaan dan Limni onder deze prachtige omstandigheden.

Een uur later, wind draait, donkere wolken, spi net op tijd, droog, onder dek. Daarna regen. 20 minuten later wind helemaal weg. Motor aan en we gaan naar Loutra Adhipsou (geen idee hoe je het moet uitspreken), waar het geneeskrachtige water uit de bronnen schijnt te spuiten. Het barst hier van de hotels die allemaal een naam met SPA er in hebben, maar het is vergane glorie. Gordijnen hangen scheef, gras op de stoep, de stoelen staan nog binnen. We wandelen over de boulevard, keren te vroeg om, want 100 m verderop stroomt het water van 25 graden Celcius zo de zee in. Dat horen we pas achteraf, maar nadat het weer omsloeg kunnen we de neiging om te gaan zwemmen toch wel onderdrukken. De 25 graden Celcius ten spijt.

Het vinden van een ligplaats was een bijzondere oefening. Tussen 10-tallen, meest kleine vissersboten, kunnnen we nog een plekje vinden met de neus op de wal. Anker maken we achterop vast, want we hebben geen zin in regen door de kajuit ingang. Het anker ligt in het midden van het kleine haventje. Het is even klussen, maar dan heb je ook wat. Gelukkig komt er geen andere boot meer, die hun ketting over die van ons heen legt. We doen inkopen en vanavond koken we een lekker potje van kip met saté saus en gewokte verse groenten.

Morgen weer een nieuwe dag.

Michiel en Freek

Nachtelijke passage van de brug bij Chalkis

vr, 13 apr 12 10:26

Chalkis, 13 april 2012
38 gr 27,9' Noord & 023 gr 35,6' Oost

Gisteren kwam dan toch het beloofde mooie weer. Weinig wind, maar een prachtige tocht langs Evya, waarop de bergen

nog steeds sneeuwtoppen hebben. Afwisselend onder zeil en onder motor. Verder naar het NW wordt het water steeds smaller met uiteindelijk twee heel smalle passages achter elkaar. Eerst de 36 meter hoge hangbrug over het Steno Channel en verderop de lage brug in het midden van de stad Chalkis. De brug wordt spaarzaam bediend. Voor jachten alleen 's nachts rond middernacht en nooit op vrijdag. Gisteren was het donderdag, met het Grieks Orthodoxe Paasfeest aanstaande, was het zaak dat we vannacht er door zouden komen. Anders werd het drie dagen wachten in Chalkis.

We maakten nader kennis met de mensen van een ander Nederlands zeiljacht, Rein en Annette Boersma met poes Ella, op "Vreite", een Malö 42. We ontmoetten hen al eerder op Hydra, het poesen eiland. Vandaag trokken we samen met hen op. Eerst naar de port control en de port police om onze passage door de brug te regelen. In Nederland zorg je dat je gewoon op tijd voor de brug ligt en als de brugwachter je heeft opgemerkt gaat die open.

In Griekenland niet. Eerst een half uur durende administratieve procedure in het kantoor, dat vrijwel onvindbaar in het centrum van de stad ligt. Daarna krijg je instructies van de brugwachter. Wij zouden kunnen passeren tussen 10:00 PM en 04:00 AM. Op VHF 12 zouden we twee keer opgeroepen worden. de eerste keer om ons anker op te gaan halen en 15 minuten later om aan te kondigen dat de brug open gaat en wanneer je aan de buurt bent. Wij hadden geluk. Om 21:55 lagen Rein en Annette al voor anker en wij kwamen net de haven van de Chalkis YC uit, toen de eerste oproep al kwam. Dat scheelde een ankeroperatie op stromend water. Want, door de smalle passage en doordat er hier toch sprake is van enig getij, stroomt het in de smalle brug altijd hard (soms heel erg hard). Na een plaatselijk sleepboot mochten wij als tweede. Spectaculair, donkere doorvaart, langs de oevers de verlichte versieringen voor het Paasfeest, muziek uit de Taveernes langs de oever, veel publiek op de kade en bij de geopende brug, met een vaartje van 6 knopen op de brug af en dan middenin de brug vaar je met je neus in 3,5 knopen stroom tegen.

Het roer goed vasthouden, zodat je niet te veel naar de kant wordt gezwiept, waar het kolkt en bruist. 5 minuten later is het over. Vastgemaakt langs de kade van de promenade bij de Taveernes. Voor de Vreite uitgevaren, die een tijdelijk niet werkende diepte meter heeft en een mooi plekje, nota bene bij een walstroom paal, gevonden. Operatie geslaagd. Het was maar een uurtje werk. 's Middags hadden we al in een van de Taveernes bier gedronken. We bleven nu aan boord, luisterend naar de lounge muziek uit de bars, die ons uiteindelijk nog op een nette tijd in slaap suste. Mooie dag. Veel beleefd. Zo moet het zijn.

Freek en Michiel

De storm is voorbij

do, 12 apr 12 10:23

11 april 2012, Aliverion aan het Evya Channel
28 gr 23,7' Noord & 024 gr 02,6' Oost

De beschutting van het Evya channel die we in Nea Marmari hebben gekregen, was achteraf gezien zeer betrekkelijk. Vooral jl. maandag nacht ging het er wild aan toe. Een diep en heftig storm front trok over ons heen met windsnelheden op zee tot windkracht 8 bft. Wij kregen die storm niet maar wel de bijbehorende regen die in bakken naar beneden kwam. Maar het ergste voor ons waren de valwinden die over de begen van Evya heen in onze "veilige haven" naar beneden kwamen. Onze schade beperkte zich uit eindelijk tot één gebroken landvast, maar geslapen hebben we die nacht niet echt. De Pas de Deux danste als een wild geworden paard, rukte aan de lijnen en dreunde op de stootkussens die ons van de betonnen kade afhielden. Midden in de nacht toch naar dek omdat de stoot kussens niet hoog genoeg hingen en de voetlijst een paar maal, niet hard maar wel hoorbaar, de kant raakte. Ook alle landvasten en de springen verdubbeld. Dat bleek dus geen overbodige maatregel te zijn, omdat één van de landvasten gewoon in tweeën werd gerukt. Pas in de loop van de dinsdag werd het iets rustiger. Weliswaar nog steeds valwinden van 30 à 40 knopen windsnelheid over dek, maar de boot lag safe.

Nea Marmaris bleek toch een aardig stadje te zijn. Onze persoonlijke vaste ankerplaats was in het internet café op 200 m van de ligplaats van de boot. De uitbater en zijn vrouw waren gastvrij en behulpzaam met hun internet service. Leuke mensen, jammer dat ze het moeten opgeven, want door de crisis in Griekenland is hun seizoen nu beperkt tot anderhalve maand in een heel jaar en daar kan de schoorsteen niet van roken. Hun café wordt verkocht. We zeiden nog tegen hen dat zo'n tent als die van hen het goed zou doen in bijv. Amsterdam. Nadat de meteorologische ellende aan het einde van dinsdag enigszins over was, vonden we, op aanwijzing van onze internet café vrienden een geweldig souflaki restaurant in één van de achteraf straatjes van Nea Marmari. Gelukkig sprak een van de gasten een klein beetje Engels. We maakten verder met handgebaren duidelijk dat we hetzelfde wilden eten als aan de tafel naast ons en dat we daar een halve kilo wijn bij wilden drinken. Alles in dit land wordt per kilo verkocht, de wijn, de souflaki spiezen, het vlees, de vis, het brood en zelfs de nieuwe landvasten in de plaatselijke chandlery gingen per kilo over de toonbank.

Ntopia Kreata "Laphiaris" kan bijgeschreven worden in de erelijst van de echt bijzondere plekjes op de Pas de Deux website. Foto's van het restaurant zijn de volgende dag gemaakt en we hebben het adres en het telefoonnummer. Maar je hoeft niet te bellen voor een reservering ze maken gewoon plaats voor je en verstaan doe je ze toch niet. Een eettent vol met leuke mensen. Vandaag was de storm echt over. Zo zelfs dat er het grootste deel van de dag geen wind was. Nadat we afscheid hadden genomen van onze vrienden in Nea Marmaris gingen de zeilen wel omhoog, maar met uitzondering van het laatste uur van onze etappe naar de haven van Aliverion is motor niet uit geweest. Daardoor wel een aantal nog steeds niet afgemaakte klussen kunnen uitvoeren. Alle reddingboei lichten doen het weer. De landvasten hebben nieuwe takelingen aan de uiteinden. De veilgheidsuitrusting hangt nu op zijn plaatsen aan dek. Er slingeren geen onuitgepakte tassen meer in de kajuit en ook de meeste losse troep heeft een eigen plekje gekregen. Watermaker vol aan het werk, waardoor we volle watertanks hebben er weer lekker kunnen douchen aan boord.

Aliverion valt tegen. We wilden hier wat inkopen doen, maar er is niet eens een winkel. Wel in het eigenlijke dorp een paar km verderop, maar daar hadden we geen zin in. Bovendien scheen vandaag weliswaar de zon een groot deel van de dag, maar het is nog steeds erg koud in Griekenland. Zo koud dat er, op de toppen van de bergen op Evya, direct achter onze haven sneeuw ligt! We maakten er foto's van. Hopelijk zijn die gelukt.

We zijn nu 20 mijl van Chalkis, waar we voor vrijdag nacht door de brug willen zijn. Die brug draait alleen omstreeks middernacht, maar niet op vrijdag. Het weer laat zich vooralsnog gunstig aan zien. Wind mee uit het Zuiden. Niet te veel. Komende dagen nog wel veel wolken, maar de temperaruur lijkt te gaan stijgen naar 20+ graden. Op dit moment hebben we buiten 10 graden aan dek en dat was overdag niet veel meer.

We hebben niets te klagen, want overal is plaats voor ons, de uitzichten en de natuur zijn fenomenaal. Alle Grieken die we tot nu toe hebben ontmoet zijn aardig en we hebben het naar ons zin.

Michiel en Freek

Gietende regen in Nea Marmari

di, 10 apr 12 13:02

9 april 2012, 20:45 local time
positie 38 gr 02,9 min Noord en 024 gr 19,2 min Oost, langszij aan de visserspier voor het dorp

Vanochtend, toen we wakker werden, kregen we het idee om een dagje in Lavrion te blijven. We hebben nog genoeg aan de boot te doen om een dagje niet te varen en we hebben geen haast. Maar...., dat veranderde snel toen we het weerbericht voor vandaag eens goed gingen bekijken. Een smerige detressie trekt over Roemenië en die voert een diep front, met veel wind en regen over Griekenland. Vandaag werd het nog redelijk weer met een lopend windje van de goed kant, maar aan het einde vandaag zou het ten minste 24 uur bal worden met, wat we in Nederland noemen, klote weer.

Dus plan herzien en toch om 11:00 AM uitgevaren in NO richting, want de storm zou uit het NO komen en dan liggen we heel wat beter aan de W-kust van Evya dan aan de O-kust van Attica. Bovendien liggen we dan ook in de betrekkelijke beschutting van het Evya Channel. Hoe betrekkelijk dat is, zullen we vannacht wel merken. Feiten zijn dat we een fantastische zeildag hadden, 2 uur lang onder spi, broodjes met kaas en air dried ham onderweg, vers koffie met opgeklopte melk, halverwege krimpende wind en een aankomst in de gietregen. We zijn hier het enige zeiljacht en het dorp, dat aan een mooie baai ligt, is nog uitgestorven. Vissers zijn hartelijk en gast vrij. Ze kwamen ons meteen helpen bij het afmeren. Onze timing was perfect, want het werd even droog en 1 minuut na ons denderde de veerboot naar de kade. Morgen doen we dan maar een klusdag, want de weerbeichten zeggen dat de wind en de regen er pas morgen weer uit zakken. Daarna wordt het weer mooi weer. Wij klagen niet, want we hebben het immers toch wel naar ons zin. Vanavond gehaktballen met saté saus, aardappels en champignons gekookt door Freek.

Michiel en Freek

Pas de Deux is drie dagen onderweg

ma, 09 apr 12 09:38

Lavrion, Maandag 9 april 2012

We liggen nu in Lavrion aan de Oostkant van Attica, net om de Kaap Sounion heen. Lavrion ligt net ten Noorden van Olympic Marina, bekend van de charter vloten. Ik vaar nu samen met Freek Emich, met wie ik in 1984 en 1986 twee Colin Archer races heb gevaren, toen nog op mijn vorige boot de "Marijn". Eind vorig jaar kwamen we weer met elkaar in contact.

Op 4 april vlogen we naar Athene. Freek uit Londen, waar hij woont en ik vanaf Schiphol. Met een huurauto waren we vlot in Kilada, waar we nog bij daglicht de boot inspecteerden. De werf had hun werk voor ons keurig gedaan en alles zag er prima uit. We vonden een nieuwe bewoner aan boord. Onder het zonnepaneel achterop, had een vogel haar nest gebouwd. Ondanks dat het bijna Pasen was, waren er nog geen eitjes in het nest. Na twee dagen was de vogel gevlogen. We huurden weer een kamer bij Mme. Zizi en ook in de ons bekende kroeg en het in het niet te versmaden plaatselijke eettentje, dat geen naam heeft, werden we herkend.

Onze tweede dag in Grieken land werd een dag die begon met een lange lijst met klusjes. O.a. de nieuw gekalibreerde schroef weer onder de boot monteren, tent er af, nieuwe lazy jacks in de maast, inkopen doen bij de Lidl in een dorp verder op (handig om een auto te hebben), nieuwe ankertros, nieuwe yankee op rol systeem aanslaan etc., etc. De volgende ochtend om 10:00 uur hingen we in de kraan en voelde de boot weer het zoute water van de Med. Eerst nog een paar likken anti fouling op de onderzijde van de kiel en op de plaatsen waar de boot in de steunen van de bok had gestaan. Motor proefdraaien ging goed, behalve de start accu die niet genoeg prik had. Maar dat werd snel verholpen.

Binnen was het nog een rommeltje, maar we besloten om niet in Kilada te blijven. De werf is weliswaar uitstekend, maar eenmaal te water kun je nergens aan de wal liggen. We motorzeilden op alleen het grootzeil 12 mijl verderop naar Porto Kheli. We vonden een heel mooi plekje aan de kade van het dorp, dat in een prachtige rondom beschutte baai ligt. Het was alsmaar prachtig weer met een licht windje, dat van alle kanten tegelijk leek te komen.

Dat merkten we toen we de volgende dag onder zeil naar Hydra wilden. Weliswaar wind, maar pal tegen. Toch onder zeil, kruisend langs al die mooie plekjes die we vorig jaar ook al bezochten. We voeren o.a. vlak voor Spetsai (Spetses) langs. In de lij van Hydra viel de wind weg, motor aan, watermaker aan, dek opgeruimd en kort voor zonsondergang liepen we de haven van het bijzondere stadje Hydra in. Normaal gesproken is het hier bomvol (met drieën achter elkaar aan de kade), maar nu was het heel rustig. Prima plekje met de achterkant direct aan de kade.

Zondag 8 april 1e Paasdag. Waar kun je het begin van het paasfeest beter herdenken dan in Hydra. Freek bezocht eerst nog de Grieks Orthodoxe dienst in de kerk midden in de stad. Een prachtige kerk, die onderdeel van een heel religieus complex (klooster, museum, bibliotheek enz.) vormt, direct achter de taveernes aan de haven. Zelf maakte ik een wandeling door het stadje waar we vorig jaar ook al zoveel plezier hadden (toen samen met Wendelien, Mariska en Ankerjan). Desalniettemin waren we om 09:00 al weer onderweg.

Er zat verandering in het weer en we wilden zo mogelijk vandaag nog de Saronische golf oversteken naar de andere kant van het schiereiland Attica. Het werd een schitterende zeildag. Aanvankelijk plat voor de wind met een oncomfortabele swell schuin van achteren, maar halverwege draaide wind en denderden we onder vol tuig om Kaap Sounion heen. Boven op de kaap keek de tempel van Poseidon op ons neer. Ankeren onder de tempel was er dit keer niet bij, want de baai lag vol op lager wal en de door windkracht 5 à 6 opgedreven golven braken met geweld op de oevers van de baai.

Aan de andere kant in Lavrion was het wel rustig. Afmeren met een stevige wind van opzij, werd een uitdaging, maar alles lukte en om 5 uur 's middags waren we shipshape. Wandelingetje door stad van deze voormalige handels en industrie haven, die veel van zijn allure verloren heeft, maar wel een ontwikkeld toeristen centrum aan het worden is. De pilot spreekt van een "dilapidated industrial complex", maar nu staat de stad barstensvol met kroegen en eettenten. Hoog in de lucht zagen we het front met veel regen, als voorspeld, aankomen. Wij zaten inmiddels droog op het terras tegenover de boot. Potje koken aan boord en toch wel moe in slaap gevallen, terwijl de regen op het dek valt.

Morgen weer verder. maar eerst zorgen dat er weer nieuws te lezen valt op www.pddeux.nl