Isles of Scilly - Muiden

In memoriam Jean Derschow

 za, 07 sep 13 08:41

In memoriam Jean Derschow

Op 23 augustus 2013 is in zijn woonplaats Lorgues, Zuid Frankrijk, Jean Derschow overleden.

Jean was samen met zijn vrouw Anneke van 1989 tot en met 1995 mede eigenaar van de Pas de Deux. In die jaren maakten wij, als in een "pas de deux", met Jean en Anneke veel bijzondere zeilreizen. Zo voeren wij al in 1992 naar St. Petersburg. Door onze vakanties op elkaar af te stemmen, konden wij ook andere verre bestemmingen opzoeken, die voor andere zeilers meestal niet haalbaar waren in een, voor werkende mensen normale, vakantie van 3 à 4 weken. Oorspronkelijk was de afspraak tussen ons dat wij na 5 jaren het aandeel van Jean in de boot zouden overnemen. Wij hielden het 6 jaren met elkaar vol. Na Jean zijn laatste zeilreis op de Pas de Deux naar Cornwall en Devon, droeg Jean zijn aandeel aan ons over. Jean en Anneke waren inmiddels verhuist van België naar Zuid Frenkrijk. Onze vriendschap bleef en Jean en Anneke bleven enthousiaste volgers van de zeilreizen van de Pas de Deux in de jaren daarna.

Ironisch genoeg overleed hij de dag voor de succesvolle thuisvaart van de Pas de Deux in Nederland. Jean zij gezondheid ging in de afgelopen maanden hard achteruit. Zo hard, dat Anneke, bij haar zorgen voor Jean verzuchtte: "Je zult zien terwijl de Pas de deux thuisvaart, dat Jean uitvaart". Nog op zijn ziekbed bleef Jean geboeid door de verslagen en reisverhalen die Anneke hem voorlas. Waar hij van harte van genoot al ging dat ook met emoties gepaard. Zelf werd ik over Jean zijn verslechterende gezondheid ingelicht door Francis en Lin Roelofsz. Zij waren met hun boot steigergenoten en vrienden van onze vereeniging, de KNZ&RV in Muiden. Inmiddels wonen zij ook in Lorgues en zijn bevriend geraakt met Jean en Anneke. Dankzij zijn tegenwoordigheid van geest, was het mogelijk om nog persoonlijk contact met Jean te hebben, ook al waren dat maar enkele woorden door de telefoon, terwijl de Pas de Deux nog op zee was. Ik ben Francis daar dankbaar voor. Jean zijn crematie was op vrijdag 30 augustus. Door de gastvrijheid van Francis en Lin kon ik daar gelukkig bij aanwezig zijn. Ik heb opnieuw kunnen voelen hoe belangrijk de jaren, waarin wij een fantastische boot samen uitzochten, kochten, aanschaften en intensief hebben gebruikt, voor ons allebei zijn geweest. Jean rust in vrede. Zijn nagedachtenis blijft aan boord.

Jean was op zijn ziekbed bijzonder geroerd door een gedicht dat Kevin Pyne voor de Pas de Deux schreef tijdens ons laatste bezoek met de boot aan Dartmouth: 

 Sea Friends

There are friends come over the water
To say their warm friendly hello’s
Yet they are wonderers always
Who stay just long enough?
Before yet again it’s time
For them to set sail and go.

There are friends come over the water 
Each is a lover of the sea
Adventurers who want to see
This world in which we live
In all its wealth of possibilities.

They will go again with the warming morning 
As all whom sail must go
For to those who seek adventure
Must pick up the wind
So as they may go, Where they need to go.

Dartmouth, August 9th 2013

Kevin Pyne

 

 

 

 

 

 

Michiel en Angèle Poulie

Weer thuis

 di, 27 aug 13 21:12
Muiden 25 augustus 2013

Gisteren, zaterdag 24 augustus, om half vier in de middag, voeren we tussen de havenhoofden van Muiden naar binnen en maakten we vast bij de KNZ&RV, de thuishaven van de Pas de Deux. Daarmee kwam onze reis door de Middellandse Zee en de Zwarte Zee tot een goed einde.

We vertrokken op 20 april 2011. In dat jaar voeren we 5100 zeemijlen. We waren 124 dagen onderweg. Op 26 oktober, 190 dagen na ons vertrek uit Nederland, ging de Pas de Deux op de wal, om te overwinteren op het droge, in Kilada op de Oostelijke Peloponnesos in Griekenland. Achtereenvolgens bezochten we de Isles of Scilly, de Noordkust van Spanje, de Algarve, Gibraltar en in Spanje de Costa's del Sol en Blanca, daarna de Balearen, Corsica, Elba, Sardinië, Sicilië, onder langs de voet van de Italiaanse Laars, Ionische Zee, Kanaal van Korinthe en de eilanden in de Saronische golf ten Zuiden van Athene.

In 2012 zetten we onze reis voort op 6 april vanaf Kilada. We legden in dat jaar 4312 zeemijlen af in de 116 dagen die we onderweg waren. We voeren via de Egaeische Zee naar de Dardanellen en via de Zee van Marmara naar Istanboel. We voeren tegen de richting van de wijzers van de klok in, rond de Zwarte Zee. We bezochten alle landen die aan de Zwarte zee liggen, behalve Rusland, waar we geen overeenstemming met de havenautoriteiten van Sochi konden bereiken. Terug vanaf Istanboel langs Troje aan de Dardanellen. Via de Dodecanese eilanden naar Kreta (waar we de boot een volle maand parkeerden om zelf in september in Nederland te zijn). Langs de Noordelijke kust van Kreta naar de Westkant van de Peloponnesos, Zakinthos, Sicilië en Malta. Op 28 oktober ging de boot bij een werf op Malta weer op de kant om te overwinteren.

In 2013 was ons reisdoel de thuishaven van de Pas de Deux in Nederland. We begonnen op 10 april met de tewaterlating op Malta. We waren tussen die dag en 24 augustus 79 dagen onderweg op het water. Over de grond gemeten legden we 3350 zeemijlen af. Onderweg vanaf Malta bezochten we Lampedusa, Tunesië, Sardinië, de Balearen, de Spaanse Costa Blanca, op de Noordkust van Afrika de Spaanse enclaves, Melilla en Ceuta, Gibraltar, de Algarve en de havenplaatsen aan de Westkust van Portugal. We staken de Golf van Biskaje over van La Coruna naar de Isles of Scilly. Langs Cornwall, Devon, Alderney, Normandië en de Belgische kust bereikten we jl. zaterdag de thuishaven, Muiden.

Onze thuiskomst was weer een feest, waardoor eens te meer de stelling werd bewezen dat thuiskomen veel leuker is dan vertrekken. Eigenlijk is de thuisvaart, het bereiken van de eigen thuishaven, het leukste moment van allemaal. Veel familie en vrienden en ook enige mensen met wie we samen waren opgevaren en/of die we onderweg hadden ontmoet waren naar Muiden gekomen om het welkoms drankje met ons te delen. Het was een waardig slot van een gedenkwaardige reis.

Met veel dank aan Joost Bicker Caarten, Frouk Segaar, Peter Kendjian, mijn echtgenote Angèle, Wouter Bergmann Tiest, Jan Dalhuisen, Mariska Hooijmans, Wendelien Wijsman, Freek Emich, Harmen en Nel Ament, Hans en Corien Beyer, Arjen Duijve, Peter Schaling en Sabeth Grabowsky, die allemaal voor kortere of langere tijd, eenmalig of meermalig, aan boord  waren en meevoeren en daarmee mij en de Pas de Deux hebben geholpen om deze reis en de belevenissen onderweg te volbrengen. Niet te vergeten ook veel dank aan Tjabien Wissenraet die alle jaren in Nederland de Pas de Deux website heeft bij gehouden, waardoor we onze avonturen met velen hebben kunnen delen.

Michiel

In België

 di, 20 aug 13 17:35
20 augustus 2013; 13:30 MET

Gisteren is het uiteindelijk anders gelopen. We gingen niet naar Calais, maar in één keer door naar Duinkerken. Het was prachtig zeilweer, we gingen als een speer. Bij Cap Griz Nez kregen we de getij stroom tegen, maar we bleven met een SOG van gemiddeld ruim boven de 4 knopen voortgaan. Om 22:00 maakten we vast langszij van de Oceans4 in Duinkerken na een stukje varen van bijna 95 mijl van zonsopgang tot net na zonsondergang. Dat scheelde op de dag van vandaag een keer vroeg opstaan en we gaan vandaag ook proberen om nog op tijd in Oostende te zijn voor een late lunch met garnalenkroketjes. Nadat we door de Pas van Zuydcoote hen waren hebben we de Belgische gastenvlag onder de SB zaling gehangen. We verwachten dat we morgen weer binnen de grenzen van het Nederlandse territoriale water zullen varen.

In tegenstelling tot gisteren is er vandaag totaal geen wind. De zeilen zijn niet onder hun kleedjes uit geweest. De tafel staat nog in de kuip en de fenders liggen klaar onder de giek. We zijn vandaag 100% een motorboot. Over een half uurtje zijn we in Oostende. Boodschappen doen voor de laatste dagen aan boord. Hopelijk lunchen op de jachtclub. Vanavond mooi eten, als het kan bij het Vistrapje. Morgen 40 mijl naar de Roompotsluis, waar we denken de nacht te gaan doorbrengen. Donderdag avond in Scheveningen en vrijdag onze laatste etappe van deze reis over zout water naar IJmuiden.

we zijn er bijna!

Michiel en Freek.

Seine Baai

 ma, 19 aug 13 17:24
19 augustus 2013; 12:00 MET

Onze positie is 22 zeemijlen ten Zuiden van Cap Griz Nez en we zijn onderweg van Dieppe naar Calais, een afstand van 72,7 mijl. Op weg naar Cap Griz Nez hebben we de getijstroom mee. We lopen af en toe met een over de grond gemeten snelheid (SOG) van 8 knopen. Westenwind van 4 Bf en we gaan hard. We zijn al over de helft (nog 34 mijl te gaan). Maar straks kentert het getij en het zal dus nog wel tot vanavond duren, voordat we in Calais zijn.

Sinds onze dag aan de wal in Cherbourg toerden we langs de havens aan de Seine baai. Achtereenvolgens waren we in Grandcamp, Honfleur, Fécamp en Dieppe. We varen nog steeds gelijk op met de Oceans4 van Wilma en Nico en in Dieppe ontmoetten we ook Benno en Marjolein weer met hun Belle Mare. Er varen ook nog andere boten onder de KNZ&RV vlag in dit gebied (o.a. Cees en Carry Verlare), maar die hebben we nog niet ontmoet, hoewel we veel Nederlandse vlaggen zien. In Honfleur vierden we Wilma haar verjaardag, wat zowel een feestelijke als een vrolijke happening werd. En waar kun je dat beter doen dan in Honfleur met de pittoreske gevels rondom de Vieux Port, midden in de stad.

Vandaag zit bijna alles mee. De dag begon vroeg met net voor 06:00 uur een kletterende bui op ons dek vlak voordat we Dieppe verlieten ingepakt in olie goed en zwemvesten. Maar, zoals de weersverwachting al aangaf is het opgeklaard en varen we nu onder een vrijwel wolkeloze blauwe hemel in de zon. De zeilpakken hangen weer in de kast. De dagen hiervoor was het halen en brengen met zowel de stromingen, de wind en het weer. Lange stukken met heel weinig wind. Cherbourg - Grandcamp voeren we 40 mijl vrijwel geheel op de motor. We kwamen aan in Honfleur in de gietende regen. Van de 8 uren die we over de afstand van Fécamp naar Dieppe deden, hadden we 6 uur het getij tegen. Jawel, soms zit het mee en soms zit het tegen. Je kunt niet altijd kiezen en dan krijg je wat je krijgt. We lijden er allerminst onder en we hebben dan ook niets te klagen. We zitten keurig op ons schema om op 24 augustus 's middags in Muiden aan te komen.

Vandaag wilden we eigenlijk naar Boulogne, maar daar zijn bezoekende jachten niet welkom i.v.m. de wedstrijden om de Half Ton Cup die daar deze week plaats vinden. Maar het weer is goed. De wind is perfect. De boot doet het uitstekend. We hebben het tij mee. Wij hebben het naar onze zin. We gaan niet naar Boulogne maar we duwen lekker door naar Calais.

Tot gauw.

Michiel en Freek.

Normandië

 ma, 19 aug 13 09:29
Cherbourg, 14 augustus 2013

Gisteren (woensdag) kwamen we in Cherbourg aan met de bedoeling om een dag niet te gaan varen maar een auto te huren, waarmee we een aantal plaatsen in Normandië wilden bezoeken. We hadden een intensief programma, want we wilden eigenlijk alles wel zien. Normandië blijft de plek in West Europa waar, op 6 juni 1944 (D-day) tijdens de WO II de kansen van de nazi's en hun bondgenoten kantelden en de de geallieerden hun winnende opmars startten.

We huurden een 2-zits Smart autootje, dat een opvallend comfortabel voertuig blijkt te zijn, o.a. omdat je het karretje dwars kunt parkeren. We begonnen onze dag in Barfleur, dat in de middeleeuwen (1066 William the Conquerer verovert Engeland) een van de belangrijkste Franse havens was. Nu is het een belangrijke toeristische trekpleister met haar idyllische, geheel droogvallende visserijhaven en met tal van gevels, kerken en oude gebouwen, die de geschiedenis doen herleven. Vervolgens door naar Ste. Mère Église voor het Airborne Museum en voor de beeltenis van een van de US parachutisten, John Steele, die tijdens zijn daling aan de kerktoren bleef hangen en zich daar een paar uur lang als dodelijk verongelukt hield. Zijn beeld en zijn parachute hangen er nog steeds. John Steele overleefde zijn avontuur. Daarna naar Utah Beach, waar we wel vaak langs voeren, maar er nog nooit geweest waren. Het museum ter plaatse geeft een heel goed beeld van wat daar allemaal gebeurd is en hoe alle operaties van de geallieerden samen hingen. Een aantal Deense koopvaardij schepen bijvoorbeeld speelden voor Utah Beach een hoofdrol, terwijl Denemarken tijdens WO II niet bij de geallieerde strijdkrachten behoorde, omdat de Deense regering had verkozen om met de Duitsers te collaboreren. Het maakt allemaal een geweldige indruk en het kan niet anders dan dat je er van binnen toch even stil van wordt. Normandië werd een keerpunt in de wereldgeschiedenis.

We bezochten de haventjes van St. Vaast - La Houge en van Grandcamp waar we, met onze toen nog heel jonge dochters, menigmaal hebben gelegen tijdens onze zomerzeilvakanties in de 80-er en 90-er jaren. In dat verband wilden we ook per sé naar Pointe du Hoc, waar 235 US Rangers tegen de kliffen opklommen om de Duitse soldaten die daar de enorme geschutstellingen bemanden, uit te schakelen. Die episode is een belangrijk gegeven geworden in de films "The Longest Day" en "Saving Private Ryan".

Terug in Cherbourg werden we blij verrast met het bericht dat zowel de Oceans4 van Nico en Wilma, als de Belle Mare van Benno en Marjolijn bij ons aan de steiger in Cherbourg lagen. Het werd daarmee een bijzondere dagafsluiting van een bijzondere dag.

Michiel en Freek

Alderney

 vr, 16 aug 13 20:04
Alderney, 12 augustus 2013

Het is meer dan 25 jaar geleden, dat we voor de laatste keer in Braye Harbour op Alderney ankerden. Grappig genoeg, was dat ook samen met Freek, toen we in ca. 1985, mijn vorige boot, de "Marijn" naar Cherbourg brachten voor een zeilvakantie in Normandië met Angèle en de kinderen. In die tijd moest je zelf maar zien waar je ankerde. Tegenwoordig mag je nog steeds vrij ankeren, maar er liggen ook tientallen moorings die je voor 10 pond per nacht mag gebruiken. Het was al donker en wij vonden een van de laatste vrije moorings, wat ons een ankermanoeuvre scheelde en daar waren we niet rouwig om.

Bij de aanloop merkten we iets bijzonders op. Op de AIS zagen we, a; ruim voordat we Braye Harbour binnen voeren, een jacht met de naam "Lalize" liggen. Eenmaal binnen zagen we dat het een Hallberg Rassy van 53 voet betrof en dat is precies de boot van Adrian Pringle uit Engeland, met wie we in 2008 gezamenlijk opvoeren van St. Maarten naar Horta op de Azoren. Eén ding klopte niet. Er stond een Amerikaanse vlag op en Adrian was toen wij hem meemaakten open top een Brit en op zijn schip stond toen een Red Ensign. Het schip was donker en al het was al laat, dus die avond riepen we deze "Lalize"maar niet aan. Dat deden we de volgende ochtend wel, toen we verkasten naar een mooring dichter bij de landingsplaats. Eerst verschijnt er een hoofd boven dek dat we niet kennen, direct gevolgd door Adrian zelf met een enorme lach op zijn gezicht toen hij ons en de Pas de Deux herkende. Hij vroeg ons om meteen langszij te komen en we konden onze vriendschap van 2008 vernieuwen. We hadden elkaar natuurlijk heel veel te vertellen, maar de US vlag achterop snapte ik niet. De verklaring was simpel. Adrian is hertrouwd kort na zijn terug keer op Lanzarote (waar hij in de marina Rubicon in Playa Blanca) zowel een huis als een ligplaats heeft. Hij trouwde met Leslie en zij is een Amerikaanse. Daardoor kon hij zijn boot registreren in Delaware en kwam er een Stars and Stripes op het achterschip van "Lalize". We trokken die dag verder met elkaar op. Lunchten op het eiland, wandelden met hen naar het stadje St. Anne, waar we allemaal nog nooit geweest waren (aanrader). Adrian zeilde de volgende ochtend met zijn gasten door naar Guernsey. Zij waren, i.v.m. het getij al voor dag en dauw weg. Wij konden voor onze bestemming Cherbourg lekker uitslapen. De stelling is weer bewezen: "De wereld is een dorp, waarin je elkaar steeds weer tegen kunt komen".

Michiel en Freek

Dartmouth

 di, 13 aug 13 17:19
dinsdag 13 augustus 2013, in de Alderney Race bij Cap de la Haye

Veel belevenissen sinds onze aanloop van Dartmouth, jl. vrijdag. Ondanks (of misschien dankzij) dat we weer geen wind hadden die dag, lagen we al om 13:15 uur voor de Town Jetty, waar Kevin dusdanig goede instructies aan de havenmeesters had gegeven, dat de hele steiger leeg was. We konden kiezen. Het was een warm welkom. Kevin en Clare stonden ons beide op te wachten en namen onze landvasten aan. Alfresco gaat om twee uur 's middag s dicht, maar om 10 voor twee waren onze bestellingen geplaatst en lunchten we in het beste lunchcafé op het Noordelijk halfrond. Daarna boodschappen doen, douchen bij Kevin thuis, boot opgeruimd, haven formaliteiten gedaan, wandelingetje door de stad. Alles bekend en vertrouwd. ook een beetje thuiskomen. Samen met Kevin en Clare de middag besloten in de kuip van de boot met honderden verhalen over gigs, Scilly's, Zwarte Zee, Turkije, Griekenland, Dartmouth, Devon, de gig clubs enz., enz. Koken hadden we geen zin meer in. Dat doen we morgen voor hen aan boord, met het inmiddels traditionele diner op de PdD voordat we weer verder gaan. Het werd dus eten in het enige goede restaurant aan deze kant van de River Dart, althans volgens Kevin, The Castle Restaurant aan de droogvallende Boat Float, de binnenhaven voor de kleine visboten.

Zaterdag werd een feestdag. Eerst om 09:00 English Breakfast (the full works) bij Alfresco. Vervolgens Clare's 2-persoons roeiboot en Kevins nieuwe motorsloep klaar gemaakt en op naar Dittisham, 4 NM bovenstrooms van Dartmouth, voor de lunch in The Ferry Boat Inn. Freek bij Kevin aan boord met de camera's. Michiel en Clare aan de riemen, tegen de ebstroom in. De schoonheid van de rivier blijft ongeëvenaard. Met Kevin als gids, die iedere heg en steg van en aan de rivier kent, werd het weer een unieke belevenis. Clare wist precies waar we op de rivier de zwakste tegenstroom konden vinden en soms zelfs konden profiteren van een neer (andersom lopende stroom). Terug met de laatste eb was een eitje. Daarna luieren op de green naast de boten met thee en koffie. 's Avonds weer een hoogtepunt met het PdD diner. Het weer net nog behaaglijk genoeg om in de kuip te serveren. De motregen die ons feestje even dreigde te verstoten kreeg geen kans, doordat we in record tijd de kuiptent over de kuip spanden. Het afscheid, als altijd, weer een beetje weemoedig en daardoor toch emotioneel.

Precies om 06:00 uur de volgende ochtend waren we klaar om te vertrekken voor ruim 70 mijl naar Alderney aan de overkant van het Engelse kanaal. Kevin had al aangekondigd dat hij dit maal niet te stoppen zou zijn om ons af te duwen. "Nobody tells me what to do en what not to do is this harbour. You should know that!" Weer een bijzonder moment met hem achter ons op de Town Jetty toen we uitvoeren bij het eerste daglicht.

Over onze overtocht valt weinig te vertellen. Geen wind, veel tegenstroom, veel verkeer in het RSS van de The Casquets, aankomst in Braye harbour op Alderney vlak na de kentering en nog net genoeg daglicht om de laatste vrije mooring te kunnen pakken om 10 over negen 's avonds. Wel een beetje moe. Het biertje was heerlijk. De slaap er na nog beter.

Michiel en Freek

Nog een

 di, 13 aug 13 09:19
Cheerio then
Outward bound and on again
Across the channels seas
And every mile now a mile
Nearer to our home port
Where all our friends will be

The morning light is on us
Now There will be no more endless Empty seas
For we are travellers come Home again
To be where it is we need be

Our fine boat has done us proud
And kept us safe at sea
But now it is time to let her
Rest in silence at her moorings
In harbour and in safety

No more at night a glistening
Canopy of endless stars
Nor by day
A myriad of different seas
For now we past the buoys
And well marked channels
Which guide us back again
Into the into the ways of society

And yet who us there that
We might tell of all of this
At our journeys brings us
Yet again to among our so
Loved and cared for friends
When every day was a different
Day upon a journey that
It now seems both happy
And yet so sad in fact to end!  

Dartmouth, August 12th 2013
Kevin Pyne

Eclipse

 ma, 12 aug 13 12:21
Bij ons vertrek jl. zondag om 06:00 in de ochtend, stond Kevin Pyne op de
Town Jetty van Dartmouth om ons uit te zwaaien. Vervolgens schreef hij
zijn gedicht "Eclipse" dat we na onze aankomst op Alderney via het
internet ontvingen.

Eclipse

Our planets aligned in the heavens

For just a few spectacular days

Before once again

The orbits of all things took them on to go

Again there way


And yet that time was as good as

Time might be

Before once again the show was over

And our orbiting planets again "broke free"


But a time will come as it always

Must and will

When that which revolves aligns

Yet again as it must for nothing may

Or can ever stands still 


And even if it is for only ever a matter

Of such a short time over a few days

And nights

The time there in spent is so spectacular

Because to cross each others paths

Is as ever so rare yet such a fulfilling delight 

Dartmouth, August 11th 2013
Kevin Pyne

Hemelsbreed nog 350 mijl van de thuishaven

 zo, 11 aug 13 11:09
Voorbij Start Point
9 augustus 2013, 11:23 uur BST

We varen momenteel langs Startpoint, een van de markante kapen aan de Zuidkust van Engeland, ongeveer halverwege Salcombe en Dartmouth in Devon. We zijn onderweg naar Dartmouth, waar we een afspraak hebben met Kevin Pyne en Clare Thorpe, al vele jaren goede vrienden van het gig roeien. We gaan altijd bij hen langs, als we langs de kust van Devon varen. Zo ook deze keer. We blijven hier twee dagen. Morgen kunnen we hopelijk onze dag beginnen met een echt Engels ontbijt bij Alfresco en daarna willen we met z'n vieren de River Dart op gaan.

Gisteren waren we in Salcombe waar we met onze neus in de boter vielen, want het was daar Regatta Week. De hele week manifestaties met roeien, zeilen, zwemmen en de stad is vol met feestende mensen, zowel toeristen als de locale bevolking. Afgezien van Regatta Week is Salcombe een van de parels aan de Engelse Zuidkust. Het stadje ligt als het ware tegen de Westelijke oever van de lange smalle Salcombe Bay, die diep het land in gaat. Het is een watersport gebied van de eerste orde. De baai wordt beschermd door een ferme Sand Bar, die bij laag water, maar een smalle en doorvaart tot de baai open laat. Wij kwamen er gisteren met laag water aan dat werd dus pin point navigatie. Eenmaal in de baai vouwt het landschap zich als het ware open. We kregen een mooring aangewezen, die we deelden met twee andere schepen. Gisteren avond was ook het grote vuurwerk wat er bij hoort. We lagen eerste rang. Het vuurwerk werd afgestoken van een ponton dat op minder dan 100 meter naast ons lag. Gelukkig wel net benedenwinds. Het was een groots en indrukwekkend lichtspel dat zich precies boven de mast van de Pas de Deux afspeelde.

Terwijl we vandaag aan het varen zijn, maken we plannen voor de komende dagen. Zondag zullen we waarschijnlijk de Engelse Zuid kust verlaten en van Dartmouth oversteken naar Alderney. Onze route zal dan verder lopen via de Seine baai en langs de havenplaatsen aan de Franse en Belgische kust. Maar vandaag en morgen gaan we eerst plezier maken op en aan de River Dart met Kevin en Clare.

Michiel en Freek

8 augustus 2013, onderweg naar Salcombe

We zijn vandaag op weg naar Salcombe in Devon en zijn zojuist langs Plymouth gevaren. We schatten dat we tussen 14:00 en 14:30 in Salcombe aan zullen komen. Als we daar zijn, dan is de Pas de Deux, helmelsbreed gemeten, of zoals de Engelsen zeggen "As the crow flies", nog 350 zeemijlen van onze thuishaven in Muiden. Het aantal in werkelijkheid af te leggen mijlen zal weliswaar groter zijn, maar onze thuishaven komt, figuurlijk gesproken, gaandeweg "in zicht". Op zaterdag 24 augustus, in de loop van de middag hopen we bij de KNZ&RV aan te komen. De Pas de Deux is dan ruim 28 maanden buiten haar thuishaven geweest.

We willen onze thuiskomst vieren en dat doen we graag bij de Pampusbar op de haven in Muiden met familie, vrienden en andere supporters vanaf 16:00 uur. Alle bezoekers/lezers van de website van de Pas de Deux, inclusief allen die, langere of kortere tijd, aan boord waren, zijn bij deze uitgenodigd om met ons tussen 16:00 en 17:00 te komen proosten op onze, alsdan hopelijk voorspoedige, thuisvaart.

Ondertussen zullen we de buitenwereld via deze website op de hoogte blijven houden van onze laatste twee weken van de reis van de Pas de Deux die op 20 april 2011 in Muiden  is begonnen.

Zegt het voort.

Michiel

St. Mary's, Isles of Scilly

 ma, 05 aug 13 10:08
Zondag, 4 augustus 2013

Vandaag hadden we naar Penzance zullen zeilen, maar het werd anders. We hadden gisteren avond al afgesproken dat we het weer eerst zouden aanzien (wat we altijd doen), maar dit keer waren de voorspellingen, op zijn zachts gezegd, twijfelachtig. Vanochtend om 7 uur hoefden we niet eens wakker te worden van de wekker, want de regen kletterde naar beneden en de wind loeide door de wanten. Geen zeilweer, met nog meer narigheid in petto later op deze dag. Wat ook is uitgekomen. Het weerbericht voor maandag is een stuk vriendelijker. De zee zal nog wel ruw zijn en in het begin van de dag nog wat regen, maar geen windkracht 7 Bf meer en nog steeds van de goede kant. De boosdoener is een depressie ten ZW van Ierland die over het ZW van Engeland allerlei narigheid met zich mee sleept. Voor de lezers van deze website in Nederland is dat bijna niet voor te stellen, want daar is het al vele dagen vrijwel windstil en heet zomerweer.

We draaiden ons vanochtend nog maar eens om en sliepen heel lang uit van onze fiets-, wandel-, en kroegentochten over St. Mary's sinds onze aankomst hier aan het einde van jl. donderdag. Te veel om op te noemen. Kijk maar naar de foto's die inmiddels in het album "IOS - Muiden" staan op de website van de PdD. Plaatjes vertellen immers meer dan 1000 woorden. Ook zorgden we er voor dat we bij de zeilmaker van Rat Island, Keith Buchanan, een nieuwe baan aan de onderkant van het Grootzeil hebben laten maken. In Tunesië hadden we al een noodeparatie gemaakt in de gescheurde baan, maar die was tijdens de oversteek van La Coruna naar hier opnieuw gescheurd. Keith is een goede vriend van Joost Bicker Kaarten, ook een regelmatige opstapper aan boord van de Pas de Deux. Als "islander" is Keith ppk zeer goed thuis in het wereldje van het gig roeien. We hadden elkaar veel te vertellen. Dankzij hem kunnen we onze thuisreis voortzetten met een grootzeil, dat weer helemaal "fit voor de job" is

Morgen is ons plan om in een keer naar Falmouth te gaan, een afstand van iets meer dan 60 zeemijlen. Daar stapt Wouter weer van boord. Hij was 5 weken aan boord en het was als voorheen heel fijn om iemand die de boot zo goed kent als hij, er bij te hebben. Bovendien kun je altijd op hem vertrouwen en in sommige van de etappes die we volbrachten in die vijf weken gaf dat veel rust aan boord. Freek stapt a.s. maandag weer terug aan boord voor de laatste ca. 600 mijlen naar Nederland. En dat is ook weer een vertrouwd idee.

Michiel en Wouter